Mistrz i pomocnik

Polski mistrz świata w Wielkiej Pętli pojedzie po raz trzeci. W najbardziej prestiżowym kolarskim wyścigu Kwiatkowski debiutował przed dwoma laty.

Obiecująco. Był widoczny na finiszach (dwa razy trzecia pozycja), nie odstawał na górskich etapach, czasówki kończył w pierwszej dziesiątce, zajął 11. miejsce w klasyfikacji generalnej, trzecie w młodzieżowej. Przed rokiem było gorzej, raz trzecia pozycja na etapie i miejsce w trzeciej dziesiątce na koniec w Paryżu.

Kwiatkowski pod presją

Teraz 25-letni kolarz grupy Etixx Quick-Step jedzie w tęczowej koszulce mistrza świata. Założył ją we wrześniu ubiegłego roku w Ponferradzie, a w kwietniu odniósł zwycięstwo w prestiżowym holenderskim klasyku Amstel Gold Race. Nie jest już postacią drugiego planu, wypracował sobie status liczącej się kolarskiej osobowości. Musi radzić sobie z większą presją i wzmożoną uwagą rywali.

W Amstel pokazał, że potrafi udźwignąć ten ciężar. Tour de France to jednak zupełnie inny kaliber. Wyścig oglądają ponad 2 miliardy ludzi w 190 krajach. Zwycięstwo etapowe bardziej przemawia do świadomości przeciętnego kibica niż jakikolwiek wygrany klasyk, może oprócz Paryż–Roubaix. Żółta koszulka lidera zapewnia pozycję w galerii sław kolarstwa, często uważana jest za bardziej wartościową od tęczowego trykotu mistrza świata.

W pierwszym tygodniu Kwiatkowski jedzie po wygraną na etapie i jeśli się uda, właśnie po żółtą koszulkę. Taki cel wyznaczył mu dyrektor sportowy grupy Etixx Patrick Lefevere i on sobie sam. Przez pierwsze dni wyścig prowadzi przez drogi Holandii i Belgii, ma więc profil idealny dla kolarza z Torunia. Trasa jest pofałdowana, etapy długie, prowadzące po wąskich drogach. W każdej chwili można się spodziewać zdradliwego wiatru, choć synoptycy zapowiadają przede wszystkim morderczy upał.

Mistrz świata lubi jeździć w takich warunkach. Trzeci etap odbędzie się na odcinkach, przez które przejeżdżają kolarze podczas Walońskiej Strzały, z metą na Ścianie w Huy. Kwiatkowski był tam piąty w 2013 roku i trzeci w 2014. Dzień później na odcinku z Seraing do Cambrai 14 kilometrów trasy to będzie jazda po bruku.

Polak unikał do tej pory wyścigów po kocich łbach, ale jeździ w zespole, którego dyrektor jest najwybitniejszym na świecie specjalistą od przygotowań kolarzy do takich właśnie prób.

Strażnik Contadora

W ubiegłym roku Rafał Majka wygrał dwa etapy, zwyciężył w klasyfikacji górskiej. Miał jednak wówczas szczęście w czyimś nieszczęściu. Contador, któremu miał pomagać, wycofał się z powodu kontuzji odniesionej w wyniku upadku. Polak dostał wolną rękę i mógł szaleć. Dziś kolarz z Zegartowic ma wytyczony zupełnie inny program. Jego głównym zadaniem będzie wspomaganie lidera drużyny Tinkoff-Saxo. W pierwszych dniach wyścigu Polak ma nawet się oszczędzać, by zachować siły na drugi tydzień, kiedy zaczną się Pireneje, i na trzeci – prowadzący przez Alpy.

O ile w przypadku Kwiatkowskiego forma jest niewiadomą, o tyle Majka niedawno pokazał, że już jest gotów na wielkie ściganie. W wymagającym górskim wyścigu Dookoła Szwajcarii zajął dziesiąte miejsce i dzielnie wspomagał Słowaka Petera Sagana. Jeżeli utrzymał tę siłę, to nawet służąc Contadorowi, jest w stanie zająć wysokie miejsce w klasyfikacji generalnej.

Historia zna wiele takich przypadków, kiedy kolarze z jednego zespołu w odmiennych rolach – lidera i pomocnika – kończyli wielkie toury w czołówce. Dwa lata temu Contador był czwarty, a tuż za nim Czech Roman Kreuziger. Rok wcześniej wyścig zdominowali dwaj zawodnicy zespołu Sky – Bradley Wiggins i Chris Froome. W ostatnim Giro na podium za Contadorem stanęli Fabio Aru i Mikael Landa z Astany.

Tak czy inaczej Majka może uczestniczyć w historycznym przedsięwzięciu. Jego hiszpański lider jedzie po drugie w tym roku zwycięstwo w wielkim tourze. W maju – i to w pięknym stylu – wygrał Giro. Do tej pory taki dublet w jednym roku zaliczyło siedmiu kolarzy: Fausto Coppi (1949 i 1952), Jacques Anquetil (1964), Eddy Merckx (1970, 1972, 1974), Bernard Hinault (1982 i 1985), Stephane Roche (1987), Miguel Indurain (1992 i 1993) i Marco Pantani (1998).