Jasmine Paolini uwierzyła w siebie. Nieoczekiwana bohaterka tenisowego roku

28-latka, która 12 miesięcy temu zajmowała 30. miejsce w światowym rankingu i nigdy nie przebrnęła przez drugą rundę turnieju Wielkiego Szlema, awansowała w tym roku do finałów Roland Garros oraz Wimbledonu, sięgnęła po mistrzostwo olimpijskie w grze podwójnej, wystąpiła w WTA Finals oraz zdobyła z reprezentacją Włoch pierwszy od 2013 roku Billie Jean King Cup.

Nikt w kobiecym tourze nie zrobił takiego postępu i prawdopodobnie żadna inna tenisistka światowej czołówki nie była tak równa przez cały rok. Aryna Sabalenka zgasła po udanej wiośnie, bo nałożyły się na jej życie kłopoty zdrowotne i prywatne, Iga Świątek jesienią przez blisko dwa miesiące nie grała, Coco Gauff formę odbudowała dopiero po US Open, kiedy zakończyła współpracę z Bradem Gilbertem, a Jelena Rybakina po półfinale Wimbledonu wyszła na kort tylko sześć razy.

Czytaj więcej

Tenis

Czego dowiedziała się o sobie Iga Świątek podczas Billie Jean King Cup?

Finały Billie Jean King Cup w Maladze były turniejem, kiedy znów Iga Świątek dowiedziała się o sobie czegoś nowego. Reprezentacja Polski po raz pierwszy dotarła w nich do półfinału.

Jasmine Paolini wygrała z reprezentacją Włoch Billie Jean King Cup

Paolini w Melbourne pierwszy raz awansowała do czwartej rundy turnieju Wielkiego Szlema, a później wygrała w Dubaju, czyli innej imprezie rozgrywanej na nawierzchni twardej. Latem była w finałach na paryskiej mączce i londyńskiej trawie, pokazując, jak potrafi dostosować swój tenis do okoliczności. Jesienią zaczęła się oszczędzać, ale sezon zamknęła triumfem z drużyną w Maladze, czyli pod dachem.

Znów mogła się uśmiechać, choć właściwie uśmiecha się zawsze. – To sposób, aby dedramatyzować pewne rzeczy, szybciej przejść nad nimi do porządku dziennego – wyjaśniała „L’Equipe”. „Forza”, którą wykrzykuje po wyjątkowo udanych akcjach, też nie jest nowością, tyle że w tym sezonie słychać ją częściej. Podczas finałów Billie Jean King Cup przegrała tylko z Igą Świątek, ale mecz był zacięty (6:3, 4:6, 4:6). Wcześniej Włoszka w trzech meczach z Polką zdobyła tylko dziewięć gemów.

To była jej jedyna porażka w Maladze. Paolini poza tym pokonała Moyuki Uchijiamę (6:3, 6:4) i Rebeccę Sramkovą (6:2, 6:1), a także wygrała z Polkami oraz Japonkami w meczach deblowych. – Brakuje mi słów, aby opisać, jak się czuję – mówiła jeszcze na korcie po finale ze Słowaczkami, a podczas konferencji prasowej słowa „niesamowite” i „niewiarygodne” powtarzała wiele razy.

Reprezentacja Włoch

Włoszki pierwszy raz od 2013 roku zdobyły Billie Jean King Cup

Foto: Paul Zimmer/ITF

Jasmine Paolini. Zaczęła wygrywać, bo uwierzyła w siebie

Wielu przez lata uważało, że choć jest świetna w obronie, to przez wzrost (163 cm) nigdy nie będzie miała wystarczającej siły, aby przeciwstawić się najlepszym. To się jednak zmieniło. Podobno serwis oraz wolej Paolini poprawiła dzięki grze w debla, gdzie jej mentorką jest pięciokrotna mistrzyni wielkoszlemowa w grze podwójnej Sara Errani. Pomógł też z pewnością sztab trenerski, który zbudował wokół niej ćwierćfinalista Roland Garros z 1995 roku Renzo Furlan.

– Nie jest łatwo, bo jestem niska. Mam jednak szybkie stopy i stać mnie na potężne uderzenia. Mam też w sobie radość ze sportu, co naprawdę pomaga. Staram się walczyć o każdą piłkę oraz szukać rozwiązania – wyjaśniała niedawno w rozmowie z „New York Timesem”. – Zmieniłam w mojej grze mnóstwo małych rzeczy, zwłaszcza dotyczących techniki – dodawała na łamach „L’Equipe”.

Może przełomowe było jednak pokonanie tenisowego kompleksu niższości. Niewykluczone, że pomogła w tym praca z psychologami: jednym od życia prywatnego i drugim od tego sportowego, bo Paolini chciała lepiej zrozumieć, co dzieje się w jej głowie na korcie. – Nie wiem, dlaczego kiedyś w siebie nie wierzyłam – mówiła podczas Roland Garros. – Dziś wychodzę na kort i mówię sobie: „Masz szansę wygrać”. Kiedyś, grając z kimś z czołówki, wydawało mi się, że potrzebuję cudu – dodawała.

Zawsze wiedziała, że marzenia są ważne, dziwiła się Novakowi Djokoviciowi, kiedy ten przekonywał, że już jako dzieciak chciał być numerem jeden. Ona nigdy nawet nie śniła o wielkoszlemowych finałach. Długo nic na to nie wskazywało. Pięć lat pracowała na awans do czołowej „setki” rankingu WTA, a pięć kolejnych – na występ w drugim tygodniu turnieju Wielkiego Szlema.

Sportowe dojrzewanie było w jej przypadku wyjątkowo długim procesem, pewność budowała w sobie krok po kroku, a w ostatnich miesiącach ta ewolucja przyspieszyła. – Nie jest tak, że nagle coś we mnie przeskoczyło. Po prostu z każdym występem zaczynałam czuć, że mogę grać na coraz wyższym poziomie – wyjaśnia. Wygrywała w tym sezonie dwa z trzech meczów, a rok temu tylko co drugi. Taka skuteczność w tenisie oznacza zaś przeskok z klasy średniej do tej najwyższej.

Czytaj więcej

Tenis

Ostatnie łzy Rafaela Nadala

Rafael Nadal skupił na sobie całą uwagę podczas finałów Pucharu Davisa w Maladze, choć zagrał tylko w ćwierćfinale i na korcie już go więcej nie zobaczymy.

Kim jest Jasmine Paolini? „Stuprocentowa Włoszka”, która mówi po polsku

Paolini podkreśla, że jest „stuprocentową Włoszką”, choć czuje dumę z krwi, która płynie w jej żyłach. Babcia Barbara jest Polką, a dziadek Salomon Ghańczykiem z duńskim paszportem. – Myślę, że to dzięki jego genom jestem taka szybka – mówi. Mama Jacqueline urodziła się w naszym kraju, ale później wyszła za Włocha Ugo. Prowadził bar, gdzie była kelnerką.

Paolini urodziła się w Bagni di Lucca, miasteczku nazywanym „Szwajcarią Toskanii”, ale mówi po polsku, bo wakacje spędzała u babci w Łodzi. Stąd jej sympatia do pierogów. Po półfinale Billie Jean King Cup pozdrowiła kibiców w naszym języku. Nie jest pierwszą tenisistką o polskich korzeniach, która dołączyła do światowej czołówki, grając pod flagą innego kraju. Wcześniej na światowych kortach oglądaliśmy chociażby sukcesy Niemki Angelique Kerber czy Dunki Caroline Wozniacki.

Nie tylko ona we Włoszech do sukcesów dojrzała późno, bo przecież Flavia Pennetta swój jedyny wielkoszlemowy finał rozegrała jako 33-latka i na US Open pokonała rok młodszą Robertę Vinci. Później żadna inna zawodniczka z tego kraju o tytuł nie grała. Dziś Paolini bierze udział w rozkwicie włoskiego tenisa, któremu twarz daje oczywiście lider męskiego rankingu Jannik Sinner.