Mistrzostwa świata w Planicy. Tylko polskich biegów żal

Reprezentacja Polski powołana na wyjazd do Planicy liczy 18 osób. Połowa to skoczkinie (cztery) i skoczkowie (pięć), pozostałą część tworzą trzy biegaczki: Izabela Marcisz, Monika Skinder i Weronika Kaleta, czterech biegaczy: Dominik Bury, Maciej Staręga, Kamil Bury i Sebastian Bryja oraz jedynaczka i jedynak w kombinacji norweskiej: Joanna Kil i Andrzej Szczechowicz.

Trudno zaprzeczyć, że o sukcesach biegowych zaczęliśmy powoli zapominać już podczas pożegnalnych igrzysk olimpijskich Justyny Kowalczyk w Pjonczangu (2018) i tylko przez chwilę była nadzieja na ciąg dalszy. Mistrzyni, dziś już z doktoratem z biegów narciarskich, chciała przekazywać wiedzę młodszym, a młodzież wykazywała talent i zdobywała medale. W 2021 roku Monika Skinder z Tomaszowa Lubelskiego została mistrzynią świata juniorek w sprincie, Izabela Marcisz z Korczyny mistrzynią młodzieżową w biegu na 10 km.

Czasy, kiedy podczas mistrzostw świata z rana czekało się na niezwykłe biegi pani Justyny i po południu na mistrzowskie skoki Adama Małysza, potem Kamila Stocha, jednak nie wróciły. Młode polskie biegaczki nie przebiły się zbyt wysoko, zapał szkoleniowy Justyny Kowalczyk też przygasł, by (na krótko) odżyć w biatlonie, a zatrudnienie czeskiego szkoleniowca Lukasa Bauera na razie nie przynosi nawet skromnych sukcesów.

Utalentowane polskie dziewczyny w obecnej edycji Pucharu Świata są niemal niewidoczne. Najlepsza z nich, Iza Marcisz, w klasyfikacji generalnej zajmuje 84. miejsce, Skinder jest 93., Weronika Kaleta jeszcze nie zdobyła punktu.

Mężczyźni też nie mają się czym chwalić, chociaż braciom Burym ambicji odmówić nie można. Dominik jest tej zimy 36. w PŚ, Kamil – 86. Już 33-letni sprinter Maciej Staręga stara się, jak może, obecnie wychodzi z jego trudu 52. pozycja w świecie, bywało lepiej. Sebastian Bryja, choć to obecny mistrz kraju na 15 km, punktów w PŚ nie zdobył. Pojadą do Planicy, wystartują, pojawią się w protokole zawodów i to wszystko.

Biegów żal, nie tylko dlatego, że pamięć o ośmiu medalach Justyny Kowalczyk wciąż żyje, ale także dlatego, że biegi podczas mistrzostw świata to jak lekkoatletyka na igrzyskach – medali jest w nich najwięcej: sześć w konkurencjach kobiecych, drugie tyle w męskich, razem 12 – w skokach jest tylko siedem.

Świat to wie i dlatego Norwegowie nie ustają w wysiłkach, by po erze Marit Bjørgen, Therese Johaug i Pettera Northuga nadeszła era innych gwiazd. Ten proces produkcji mistrzów wciąż przynosi efekty.

Mogą one być w Planicy widoczne, tym bardziej że z powodu ataku na Ukrainę wykluczona została reprezentacja Rosji.

W Pucharze Świata prowadzą Tiril Udnes Weng i Johannes Høsflot Klæbo (w pierwszej ósemce jest sześciu Norwegów). Kiedyś fascynujący Polaków, dziś zapomniany u nas Tour de Ski wygrali tej zimy Klæbo i Szwedka Frida Karlsson. Wielka rywalizacja na trasach Norwegia – reszta świata trwa jak dawniej, choć zwłaszcza wśród panów ta reszta to na razie w zasadzie tylko Włoch Federico Pellegrino i Szwed Calle Halvardsson, gdyż mocny w Pekinie Fin Iivo Niskanen, po przejściu jesienią 2022 roku zakażenia Covid-19, nie wystartował w Pucharze Świata.

Wśród pań dominacja Norweżek jest nieco mniejsza, z braku Johaug i kilku innych dawnych gwiazd skorzystały Amerykanki Jessie Diggins i Rosie Brennan, trzymają się najlepszych Finki – Kerttu Niskanen (siostra Iivo) i Krista Parmakoski, znacznie bliżej sukcesów są też Szwedki, a nawet Niemki i Szwajcarki. Polki z tej szansy nie korzystają.

Trzecia konkurencja obecna w programie mistrzostw świata – kombinacja norweska (bieg i skoki) – przeżywa trudny czas. Po igrzyskach w Pekinie mówiło się nawet o jej usunięciu z programu olimpijskiego. Na razie do tego nie doszło, MKOl okazał litość, ale mówi się coraz głośniej, że nie na długo.