Loteria bez sensacji

Kiedy Austriak Thomas Morgenstern zdobywał olimpijskie złoto w Turynie, jego rodak Wolfgang Loitzl przeżywał gorycz porażki. Trener Alexander Pointner nie zabrał go do Włoch. Powrót do kadry poprzedzony treningami z klubowym trenerem trwał dwa lata.

[wyimek]Gdyby warunki były równe dla wszystkich, Loitzl nie byłby złotym medalistą - Apoloniusz Tajner[/wyimek]

Raz jeszcze się okazało, że czasami los nagradza cierpliwych. Loitzl wygrał w tym roku Turniej Czterech Skoczni, a w sobotę został w Libercu mistrzem świata. Kiedy przyjmował gratulacje, jego młodszy kolega Morgenstern ze łzami w oczach uciekał przed reporterami. Po pierwszej serii był czwarty, ale gdyby ustał drugi skok, byłby w najgorszym wypadku wicemistrzem świata. – Popełniłem prosty błąd. To moja wina, za którą słono zapłaciłem – powie kilka godzin później „Rzeczpospolitej”, pijąc w hotelu Liberec kolejne piwo. Przyszedł tam z narzeczoną i rodzicami, nie uśmiechnął się ani razu.

Przegranych tego dnia było więcej. Chociażby Harri Olli, który skoczył 104,5 m i prowadził zdecydowanie po pierwszej serii. Fin, podobnie jak Norweg Anders Jacobsen (trzeci po pierwszym skoku, za Ollim i Loitzlem), przegrał z wiatrem, który powiał mu w plecy i w finałowej próbie zmusił do wcześniejszego lądowania.

Adam Małysz też przegrał z pogodą. – Gdyby miał takie warunki jak ostatnich sześciu zawodników w pierwszej serii, skoczyłby tak jak oni – 102 – 103 m i walczyłby o medal – twierdzi prezes Polskiego Związku Narciarskiego Apoloniusz Tajner.

– To był bardzo dobry skok. Technicznie chyba najlepszy ze wszystkich, które wykonał na tej skoczni. Drugi nieco spóźnił, ale i tak był bez szans. Przegrał z pogodą – bronił starego mistrza Tajner, który podglądał pomiary wiatru na monitorze u norweskich komentatorów. Dlatego mówi, że medaliści zwyczajnie mieli szczęście.

– Gdyby warunki były równe dla wszystkich, Loitzl nie byłby złotym medalistą, a Schlierenzauer zająłby najwyżej 7. – 8. miejsce – przekonywał Tajner.

O Stochu, który skorzystał z błędów i braku szczęścia rywali, prezes mówi podobnie jak trener Łukasz Kruczek: Kamil zaprzepaścił życiową szansę. – W drugim skoku dostał taki podmuch pod narty, że mógł polecieć kilka metrów dalej, ale spóźnił odbicie. Szkoda, bo srebrny medal i tytuł wicemistrza świata były na wyciągnięcie ręki – uważa Tajner.

Ale przecież 22-letni chłopak z Zębu i tak oddał najdłuższy (100,5 m) ustany skok w drugiej serii.

Trenerzy i zawodnicy zgodnie oceniają konkurs jako loteryjny, ale warto zauważyć, że nie wygrał go nikt przypadkowy. Szczęśliwe losy na tej wietrznej loterii wyciągali najlepsi z najlepszych. Loitzl, Schlierenzauer i Ammann to przecież trzej czołowi skoczkowie w generalnej klasyfikacji Pucharu Świata.

W najbliższy piątek będzie okazja do rewanżu na dużej skoczni. Dzień wcześniej odbędą się kwalifikacje, a w sobotę konkurs drużynowy, który zapowiada się równie ciekawie.