Kręta droga do Tokio

Jeszcze do niedawna możliwy był czarny scenariusz i wykluczenie boksu z igrzysk. Ale niebezpieczeństwo zostało zażegnane w czerwcu tego roku, gdy MKOl wydał oświadczenie, że mimo konfliktu z władzami Międzynarodowego Stowarzyszenia Boksu Amatorskiego (AIBA) turniej olimpijski dojdzie jednak do skutku. Z tym tylko zastrzeżeniem, że żaden z włodarzy AIBA nie będzie miał z jego organizacją nic wspólnego.

Odpowiedzialny za to będzie 60-letni Morinari Watanabe, członek MKOl i wieloletni szef Światowej Federacji Gimnastyki. Japoński biznesmen przyznał, że w porze obiadowej zadzwonił do niego prezydent MKOl Thomas Bach i krótko poinformował o nowych obowiązkach. Na pytanie dziennikarzy, czy konsultował się np. z władzami najważniejszych organizacji boksu zawodowego, Watanabe odpowiedział szczerze, że nie ma o tym pojęcia i nic o nich nie słyszał. Zapewnił jednak, że będzie słuchał ekspertów i zrobi wszystko, by podejmować decyzje najlepsze dla zawodników, ale oczywiście w zgodzie z obowiązującym prawem i regulaminami.

Na razie wiemy tylko, że turniej bokserski rozpocznie się 25 lipca, a zakończy 9 sierpnia 2020 roku, i że podobnie jak w Rio de Janeiro finałowe walki nie odbędą się jednego dnia. Tym samym chyba ostatecznie zerwano z dobrą tradycją, że turniej kończy się wielkim bokserskim świętem, jakim był dzień finałów.

W Tokio mężczyźni będą rywalizować już tylko w ośmiu kategoriach (do niedawna było ich 12), a panie w pięciu (w Londynie i Rio de Janeiro walczyły w trzech). – Równość płci jest wyrazem zdrowego rozsądku – skomentował Watanabe, co jest też zgodne z ogólnymi wytycznymi MKOl.

Zakwalifikować się na igrzyska w Rio pozwalały dobre występy w mocno promowanych projektach AIBA, takich jak World Series of Boxing (WSB) czy AIBA Pro Boxing (APB). Z tego pierwszego, półzawodowej ligi, zakwalifikował się np. Tomasz Jabłoński. Oba te projekty, w dużej mierze z przyczyn finansowych, zostały w ostatnim czasie wygaszone, nikt już o nich nie mówi, choć WSB cieszyła się sporym zainteresowaniem.

Pozostały tylko cztery kwalifikacyjne turnieje kontynentalne i piąty światowy, dla tych pięściarzy, którym w tych pierwszych się nie powiodło. MKOl przydzieli też pięć dzikich kart do turnieju męskiego i dwie dla kobiet. Ponadto cztery i dwa miejsca otrzyma federacja japońska, jako gospodarz igrzysk.

W sumie w Tokio zobaczymy 186 zawodników i 100 zawodniczek. Nie ma pewności, że w tym gronie będą Polacy. Z tegorocznych mistrzostw świata zarówno kobiety, jak i mężczyźni wracali na tarczy.

Jest mało prawdopodobne, by o igrzyska walczyły wielkie gwiazdy zawodowych ringów. Gdy zapadła budząca spore kontrowersje decyzja o dopuszczeniu profesjonałów do olimpijskiego startu, obiecywano udział tuzów tej dyscypliny. Ostatecznie w Rio wystartowało czterech zawodowców, trzech wywalczyło kwalifikację w turnieju ostatniej szansy w Wenezueli na trzy tygodnie przed igrzyskami, a czwarty awansował z innej puli, jako mistrz świata APB. Tylko jeden z nich zdobył medal (Francuz Mathieu Bauderlique - brązowy), pozostali szybko przegrali swoje walki.

Dla tych, którzy zarabiają w ringu miliony, igrzyska nie są kuszące, zarówno z przyczyn finansowych, jak też z powodu znaczących różnic w zasadach rywalizacji. A dla tych, którzy zbijają sporo kilogramów do limitu swojej kategorii wagowej, to dodatkowy problem. W trwającym dwa tygodnie turnieju zawodnik ważony jest każdorazowo w dniu walki. Takie przepisy mogą wymuszać start w wyższych kategoriach niż w zawodowstwie, co rodzi ryzyko porażki.

Tylko bokserzy wagi ciężkiej nie mają tego problemu. Ostatnio o olimpijskich marzeniach dużo mówił posiadacz trzech mistrzowskich pasów Andy Ruiz Jr, ale zmienił zdanie. Przed nim przecież rewanżowa walka w Arabii Saudyjskiej z Anthonym Joshuą.

W kwalifikacjach z pewnością zobaczymy aktualnego mistrza świata amatorów, 25-letniego, mierzącego 201 cm Uzbeka Bachodira Dżałołowa, który ma już na swoim koncie sześć zawodowych walk, wszystkie wygrane przez nokaut.