Australian Open: Serena kontra Masza

Kroniki ich dotychczasowych meczów zamknięte w krótkim i jednoznacznym bilansie: 18 spotkań, 16 zwycięstw Amerykanki, dwa Rosjanki – zawierają jednak spory ładunek emocji.

Zaczęły w marcu 2004 roku w Miami, we wstępnej rundzie turnieju wygrała względnie gładko Serena, jeszcze w tym samym sezonie 17-letnia Masza dwa razy wzięła rewanż. I to jaki: w lipcu wygrała pamiętny finał Wimbledonu, w listopadzie finał WTA Tour Championships w Los Angeles, gdy George Bush właśnie zostawał ponownie prezydentem USA, a Barack Obama amerykańskim senatorem.

Zapowiedź długich lat wspaniałej rywalizacji wydawała się oczywista, lecz potem w kolejnych piętnastu meczach zawsze wygrywała Serena. Oddała rywalce ledwie trzy sety, była lepsza zawsze i wszędzie: w hali i na odkrytych kortach, na kortach twardych i na trawie, na mączce też, w każdym ze znanych kolorów: ceglastej, zielonej i błękitnej. Ktoś policzył, że do sobotniego finału minie 3727 dni tych przewag.

Trochę pocieszenia Rosjance może dawać fakt, że młodsza z sióstr Williams podobnie biła i inne mocne tenisistki – z ostatnich 22 meczów przeciw rywalkom z pierwszej dziesiątki rankingu WTA wygrała 21. Ostatnim meczem Williams i Szarapowej był ubiegłoroczny półfinał w Miami – wynik standardowy: 6:4, 6:3.

Porównanie największych osiągnięć w chwili, gdy dotarły do kolejnego finału Australian Open, podpowiada, że o zmianę warty wciąż może być trudno. Serena Williams niezłomnie walczy o 19. tytuł wielkoszlemowy, szósty w Melbourne. Jeśli go zdobędzie, na liście mistrzyń awansuje na drugie miejsce w erze tenisa zawodowego, za Steffi Graf (22 tytuły), przed Chris Evert i Martinę Navratilovą (po 18).

Maria Szarapowa z pięcioma zwycięstwami jest 11. (razem z Martiną Hingis). Rosjanka może jednak przypominać, że tylko ona i Serena są dziś aktywnymi tenisistkami, które wygrały każdy z czterech turniejów wielkoszlemowych. Wielu takich nie ma, w sumie ten honor zdobyła dziesiątka pań.

Można jeszcze wspomnieć, że Williams ma bilans 18-4 w finałach wielkoszlemowych, Szarapowa 5-4, że Maria pokonała Serenę w Wimbledonie 2004, ale Serena Marię w Australian Open 2007 i Roland Garros 2013. Można też zauważyć, że obu nie wiodło się ostatnio w Melbourne: jedyny tytuł Rosjanki zapisano w 2008 roku, ostatni Amerykanki – w 2010.

Wnioski są jednak dość oczywiste: obu bardzo zależy na tym zwycięstwie, obie mają powody (choć różne), by walczyć do utraty tchu. Z wielu względów wciąż trochę więcej szans daje się Serenie. Chris Evert mówi nawet o jej specjalnej mobilizacji na mecze z Marią. Od zawsze.

Serena też się do niej przyznaje. – Mecze z nią dają mi dużo powodów do dumy. Zawsze gram w nich lepiej, niż zwykle. Z tego powodu je uwielbiam. Myślę, że to nawet zabawne, że są takie intensywne. Z tych i innych powodów w walce z Marią naprawdę czuję, że żyję – mówi.

– To prawda, Serena zawsze traktowała te spotkania jako coś szczególnego. Sądzę, że gra przeciw Szarapowej swój najlepszy tenis. Może dlatego, że Maria rzeczywiście dorównuje jej siłą, ale gdy idzie o pierwszy serwis, poruszanie się po korcie i obronę, Serena czuje, że ma pewną przewagę. W sumie bardzo mocny tenis Marii jednak pasuje Serenie, więc przyjemność grania i wygrywania z taką rywalką jest rzeczywiście duża – potwierdza Evert.

Choć miłośnicy wróżenia z liczb dodają, że Rosjanka z Ameryki nigdy nie wygrała turnieju wielkoszlemowego w roku nieparzystym (to prawda, zwyciężała w latach 2004, 2006, 2008, 2012 i 2014), a Serena w dotychczasowych pięciu finałach Australian Open nigdy nie przegrała, to odbierać szanse Szarapowej jednak nie warto.