Decyduje o tym przede wszystkim fakt, że as gospodarzy Andy Murray nie zdezerterował po ubiegłorocznym finałowym triumfie nad Belgią. Bardzo często zdarza się, że gdy łzy wzruszenia obeschną i wybrzmi echo patriotycznych przemów, tenisowi milionerzy w kolejnej edycji Pucharu Davisa odwracają się do ojczyzny plecami, bo już ukołysali swoje ego.
Ale nie Szkot z Dunblane, on chce wraz z bratem (Jamie Murray wystąpi w deblu), by Union Jack powiewał triumfalnie jeszcze raz. Ta wierność jest naprawdę dużo warta i Brytyjczycy powinni ją cenić. Bez Murraya byliby w beznadziejnej sytuacji w starciu z Keim Nishikorim.