Puchar Davisa. Włoskie niebo nad tenisem, miecz Damoklesa nad Jannikiem Sinnerem

Obrońcy tytułu pokonali w finale Holendrów bez konieczności grania meczu deblowego, bo Matteo Berrettini był lepszy od Botica van de Zandschulpa (6:4, 6:2), a Sinner od Tallona Griekspoora (7:6, 6:2). Włosi Puchar Davisa wywalczyli po raz trzeci, ale ich pierwsze trofeum – z 1976 roku – to tenisowa prehistoria. Dziś trwa zupełnie nowa epoka, a panowie w Maladze powtórzyli sukces pań.

Andaluzja stała się w tym roku dla zawodników i zawodniczek z Włoch ziemią obiecaną. Trudno się nie zgodzić z szefem tamtejszego komitetu olimpijskiego (CONI) Giovannim Malago, gdy pisze: – Hymn Mameliego coraz częściej staje się ścieżką dźwiękową światowego tenisa.

Włosi zdobyli Puchar Davisa. Takiego finału nie było od lat

Włosi byli faworytem, ich sukces nie jest niespodzianką. Trudno, aby było inaczej, skoro mają w składzie nie tylko lidera światowego rankingu Sinnera, lecz także Lorenzo Musettiego (ATP 17) oraz Berrettiniego (ATP 35). Debla musieli grać tylko w ćwierćfinale z Argentyńczykami, gdy ten ostatni przegrał z Francisco Cerundolo. Półfinał z Australijczykami Włosi rozstrzygnęli w meczach singlowych.

Finał trwał niespełna trzy godziny, tak jednostronnej rywalizacji o Puchar Davisa nie było od lat. Włosi po trofeum sięgnęli cztery dni po tym, gdy Billie Jean King Cup zdobyły Włoszki. To szósty taki przypadek, kiedy dwie drużyny z jednego kraju zdobyły tytuł w tym samym roku.

– Wszystko to jest efektem pracy naszych trenerów z zawodnikami już od najmłodszych lat oraz świetnych tenisistów i tenisistek, jakich mamy w kraju – nie kryje kapitan drużyny Filippo Volandri. Komfort w wyborze składu miał wyjątkowy. Włochów w czołowej setce światowego rankingu jest dziś dziewięciu. Więcej, bo trzynastu tenisistów, mają tam jedynie Francuzi, ale niżej notowanych.

Czytaj więcej

Plus Minus

Rafael Nadal. Nikt tak pięknie nie cierpiał

Rafael Nadal uczył nas, że sensem sportu jest przede wszystkim nieustanna niezgoda na porażkę – z...

Ile zarobił w tym sezonie Jannik Sinner?

Liderem reprezentacji jest oczywiście Sinner, czyli niedoszły alpejczyk, który indywidualnie wygrał w tym sezonie Australian Open, US Open oraz turnieje ATP Masters 1000 w Miami, Cincinnati i Szanghaju. 23-latek odniósł zwycięstwa w 73 z 79 singlowych meczów, w tym 30 z 31 ostatnich.

Jego rozkwit nastąpił – jak zauważa „Wall Street Journal” – w najbardziej lukratywnym czasie w dziejach tenisa. Sinner, dzięki nagrodom za turnieje ATP, zarobił w tym roku 16,9 mln dolarów. Daleko mu do Novaka Djokovicia, który w 2015 roku wzbogacił się tą drogą o 21,1 mln, ale Włoch dostał jeszcze przecież 6 mln za wygranie Six Kings Slam, a Puchar Davisa to kolejne 2,7 mln do podziału.

Sinner buduje fortunę na pokolenia i może stworzyć z Carlosem Alcarazem – podzielili się w tym roku wielkoszlemowymi tytułami – duet, który zdominuje rywalizację w męskim tenisie na lata, choć wisi nad nim miecz Damoklesa, czyli rozstrzygnięcie sprawy dopingowej.