W żużlu za bardzo idziemy w stronę igrzysk

Najgorzej było tuż po zmianie: drobna nierówność czy wyrwa i zawodnicy tracili panowanie nad motocyklem. Później wprowadzono tłumiki bezprzelotowe i niby zrobiło się trochę lepiej, ale wciąż nie są one tak bezpieczne jak przed 2010 rokiem. Powinniśmy się także poważnie zastanowić nad tym, jak wygląda kwestia bezpieczeństwa samych torów. Nie chodzi o to, byśmy szukali winnych i rzucali nazwiskami, ale w przygotowaniu torów notorycznie zdarzają się niedopatrzenia. Wiem, że zawodnicy często się gubią, w którym miejscu tory są bardziej przyczepne, a gdzie twardsze...

A czy to nie ryzyko przyciąga na stadiony tłumy kibiców?

Oczywiście, że tak. Już w starożytności żądne krwi tłumy ściągały na walki gladiatorów. Ale bądźmy poważni: w dzisiejszym świecie krwi żądni mogą być jedynie głupcy... Niestety, za bardzo idziemy w stronę igrzysk, a za mało słucha się zawodników i ich uwag odnośnie do kwestii bezpieczeństwa. Oczywiście żużel to sport ekstremalny i ryzyko jest w niego wkalkulowane; ryzyko zapewne większe niż w innych sportach motorowych. Niemniej osoby niejeżdżące na motocyklach, a podejmujące istotne decyzje, w tym pędzie ku nowoczesności zapomniały trochę o tych, którzy są najważniejsi. A to zawodnicy ryzykują zdrowie i życie, byśmy my wszyscy mogli się tym sportem pasjonować.