Kontrowersje wokół „dzikich kart” w Grand Prix 2026. Wraca Tai Woffinden

W każdej rundzie cyklu dla – w teorii – najlepszych żużlowców świata występuje 16 jeźdźców. Jeden z nich to zawsze zawodnik wskazany przez organizatorów danego turnieju. Pozostała piętnastka jest stała. 

Prawie połowa tej stawki – siedmiu zawodników – automatycznie zyskuje kwalifikację na podstawie wyników z poprzedniego roku. I tak w Grand Prix 2026 zobaczymy mistrza świata Bartosza Zmarzlika, wicemistrza Brady'ego Kurtza, brązowego medalistę Daniela Bewleya oraz kolejnych żużlowców z klasyfikacji generalnej tegorocznego cyklu: Fredrika Lindgrena, Jacka Holdera, Andžejsa Ļebedevsa i Roberta Lamberta. 

Czytaj więcej

żużel

Bartosz Zmarzlik po raz szósty. O wygranej w Grand Prix 2025 zdecydował finał finałów

Bartosz Zmarzlik obronił przewagę nad Bradym Kurtzem i po raz szósty w karierze został indywidual...

Kolejnych czterech uczestników SGP wyłaniają kwalifikacje, wieńczone zawodami Grand Prix Challenge. Tą drogą przepustkę na przyszły rok uzyskali Dominik Kubera, Kacper Woryna, Leon Madsen i Michael Jepsen Jensen. Miejsce w cyklu przewidziano także dla mistrza Europy, którym w tym roku został Patryk Dudek. 

Grand Prix na żużlu. Kontrowersje wokół „dzikich kart” na sezon 2026

Ostatnie trzy (a do niedawna nawet cztery) miejsca wypełniają władze światowego żużla. Kierują się przy tym zmiennymi regułami, choć zwykle jedną z tzw. stałych dzikich kart przyznają pierwszemu zawodnikowi „pod kreską” w klasyfikacji generalnej. Tak też stało się w tym roku – bilet do SGP dostał Max Fricke, który do siódmego Lamberta tracił tylko 3 punkty. Ta nominacja budzi względnie małe kontrowersje, choć są i tacy, którzy zauważają, że Australijczyk bierze udział w cyklu od lat, a nigdy nie zajął miejsca powyżej ósmego. 

Dalej jest znacznie gorzej. Pominięty w nominacjach do „dzikich kart” został dziesiąty w tym roku Mikkel Michelsen, kolejną szansę będzie miał za to 40-letni już Jason Doyle, mistrz świata z 2017 r., który w innych latach nawet nie ocierał się o podium. 

Prawdziwą sensacją jest jednak „dzika karta” dla Taia Woffindena. Trzykrotny (2013, 2015, 2018) mistrz świata szczyt kariery zdawał się mieć już dawno za sobą. Ostatni raz stałym uczestnikiem cyklu był w 2024 r. – w żadnej rundzie nie awansował nawet do półfinału. Podczas Grand Prix Polski w Gorzowie Wielkopolskim doznał fatalnej kontuzji łokcia i przedwcześnie zakończył sezon. Następnie po 13 latach opuścił Spartę Wrocław i zszedł szczebel niżej w hierarchii ligowej w Polsce, do Stali Rzeszów. 

Nigdy w jej barwach w lidze nie wystartował. 30 marca, podczas meczu sparingowego w Krośnie, uczestniczył w poważnym wypadku – z impetem uderzył w drewnianą bandę, co doprowadziło do rozległych obrażeń – złamanych miał 15 kości. Cały sezon miał stracony.

Bardziej złośliwi, komentujący jego „dziką kartę”, zwracają uwagę, że jedynym występem Brytyjczyka w tym roku było... didżejowanie przed rundą we Wrocławiu, a wciąż „na chodzie” jest inny potrójny czempion, 48-letni już Duńczyk Nicki Pedersen. Mniej złośliwi z kolei zauważają, że skoro w zeszłym roku nie dostał nominacji do cyklu, nie wydarzyło się nic, co uzasadniałoby to po roku nieobecności.