Skoki w Pekinie. Japońska demonstracja siły

Okazję do poznania dużej skoczni zawodnicy dostali dopiero w środę. Dla prawie wszystkich to miejsce nieznane. Obiekt zbudowano w 2020 roku wedle wymagań Międzynarodowej Federacji Narciarskiej, więc parametry ma właściwe, a zalety architektoniczne widać gołym okiem. 

Skocznia jest rzeczywiście duża (punkt konstrukcyjny: K-125, rozmiar HS-140), można na niej skakać bezpiecznie ponad 140 m (na razie rekord Niemca Davida Siegela z grudnia 2021 roku to 141 m). Od skoczni normalnej dzieli ją niskie ogrodzenie, dość dobrze zabezpieczona jest od wiatru z lewej strony. 

Uczestnicy igrzysk raczej obiekt chwalą, austriacki trener Norwegów Alexander Stoeckl już zaproponował, by nie zostawiać jej odłogiem, tylko włączyć do kolejnego Pucharu Świata, tworząc coś w rodzaju azjatyckiego tournée na początku zimy: Sapporo, Zhangjiakou, Pjongczang i dopiero potem jechać dalej na zachód, przez rosyjski Niżny Tagił do fińskiej Ruki.

Czytaj więcej

Sporty zimowe

Kamila Walijewa na dopingu? „Problem prawny” na igrzyskach w Pekinie

15-letnia Kamila Walijewa mogła przyjąć zakazany środek. Rosjanom grozi utrata złotego medalu, al...

O zaletach chińskiego ośrodka sporo mówili też skoczkowie. Robert Johansson widzi inspirację skocznią w Holmenkollen, Halvor Egner Granerud dostrzega wysoki poziom trudności, ale docenia okiełznanie wiatru i urodę. 

W tym chórze pochwał na razie nie słychać głosów Polaków. Podczas treningów wypadli średnio. Trójka dojrzałych mistrzów spokojna nie była. Dawid Kubacki, brązowy medalista ze skoczni normalnej, w środę raz na trzy skoki znalazł się w pierwszej dziesiątce, w czwartek powtórzył to osiągnięcie i można uznać, że próby miał bardziej stabilne.

Kamil Stoch narzekał. Jednego dnia na rozbieg i mękę w powietrzu, drugiego na brak zabawy w locie, przede wszystkim z powodu słabej prędkości przelotowej. 

Czytaj więcej

Sport

Curling na igrzyskach w Pekinie. Lód, szachy i fizyka

Większość curlerów to Kanadyjczycy, ale rywalizacja drużyn mieszanych była dla nich upokorzeniem....

W przypadku Piotra Żyły można mówić o pewnym trendzie – przez dwa dni ze skoku na skok spisywał się gorzej, przy czym w środę zaczął zjazd z wysokiego trzeciego miejsca, w czwartek z 11. Jego komentarze, jak to nie raz bywało, nie wyjaśniły wiele, może poza tym, że brakowało mu energii. 

Ważnym motywem czwartkowych treningów Polaków był także pojedynek Stefana Huli z Pawłem Wąskiem o miejsce w czwórce na kwalifikacje. Trener Michal Doleżal postawił sprawę jasno: Stoch, Kubacki i Żyła skaczą lepiej, ich start jest zatem poza dyskusją. Pozostali mają dwa dni treningowe, sześć skoków, niech wygra lepszy. W środę Wąsek wygrał 2:1. Zajmował 32., 22. i 37. miejsce, starszy kolega był kolejno 38., 40. i 34. Po 24 godzinach wszystko się powtórzyło, w dwóch z trzech serii lepszy był ten młodszy i zdobył prawo do olimpijskiego debiutu. Hula przesadnie nie narzekał, mówił, że za bardzo walczył ze skocznią, by próby wyszły ładnie, więc sukces kolegi jest zasłużony. 

Najlepsze wrażenie zrobili w czasie treningów Norwegowie i mistrz ze skoczni normalnej Ryoyu Kobayashi. Granerud wygrał serię w środę, Marius Lindvik dwie w czwartek, Japończyk też oddał świetny skok w środę, więc nazajutrz zrezygnował z prób, co można śmiało uznać za demonstrację siły. Wśród reszty świata najlepiej szło Austriakom, szczególnie Manuelowi Fettnerowi i Stefanowi Kraftowi. Nieźle pokazali się znów Rosjanie, nadal zadziwia nastolatek Danił Sadriejew. Niemcy bez błysku, kryzys kadry Stefana Horngahera chyba trwa.