Ekstraklasa czekała na taki przełom w Europie. Nie wolno tego zepsuć

Remis Jagiellonii z Betisem Sewilla, a zwłaszcza wygrana Legii w Londynie nad Chelsea, to godne pożegnanie polskich ćwierćfinalistów z Ligą Konferencji. Ważniejsza od stylu odpadnięcia będzie jednak kontynuacja, a więc postawa przedstawicieli Ekstraklasy w kolejnych sezonach europejskich pucharów.

Nie tylko Lech. Polski schemat w europejskich pucharach: tąpnięcie po sukcesie

Dwa lata temu, wiosną 2023 r., Lech Poznań jako pierwszy polski klub dotarł do ćwierćfinału Ligi Konferencji. W nim najpierw przegrał aż 1:4 z Fiorentiną, by po 69 minutach rewanżu odrobić straty i prowadzić we Florencji 3:0. Skończyło się 3:2, co nie dało awansu, ale – tak jak teraz zrobiła to Legia – udało się pokonać znaną markę z wielkiej ligi. Poznaniacy nazbierali wtedy sporo punktów w rankingu klubowym UEFA, co dawało podstawy, by sądzić, że od tego momentu co sezon będą gościli w fazie grupowej Ligi Konferencji czy nawet Ligi Europy. Nic z tego – sezon 2023/2024 w wykonaniu Lecha był kompromitacją. Najpierw odpadł w eliminacjach Ligi Konferencji ze słowackim Spartakiem Trnawa (nawet nie w ostatniej rundzie), a potem w ogóle nie wywalczył awansu do europejskich pucharów. W czwartkowe wieczory, gdy kibice Legii i Jagiellonii mogli przeżywać kolejne europejskie zmagania, fanom w Poznaniu trudno było sobie znaleźć miejsce.

Co gorsze, w przypadku Lecha była to recydywa: 

A co jeszcze gorsze, problem braku kontynuacji nie dotyczy tylko klubu z Poznania. Raków Częstochowa, po przyzwoitej grze w fazie grupowej Ligi Europy jesienią 2023 r., w tym sezonie też przecież nie reprezentował Polski w pucharach. To zresztą szersze zjawisko. 

– Po wielkim sukcesie, jakim była gra Legii w Lidze Mistrzów, przyszło tąpnięcie, z którego konsekwencjami mierzymy się tak naprawdę do dziś. Przez trzy kolejne sezony żaden polski klub nie zagrał w fazie grupowej żadnego z europejskich pucharów. Obserwujesz sytuację, robisz wiele, wydaje ci się, że wychodzisz na prostą, a tu taki cios. Nie możemy sobie na to pozwolić kolejny raz. Stać nas nawet na 15. miejsce w rankingu UEFA – to słowa szefa spółki Ekstraklasa, Marcina Animuckiego, z napisanej przez Michała Zachodnego, a wydanej latem 2024 r. książki „Jak (nie) grać w Europie”.

Dziś wiemy już, że 15. miejsce w klubowym rankingu UEFA, które przed sezonem było jeszcze dalekosiężnym marzeniem, dzięki Jagiellonii i Legii już zostało osiągnięte. Czy jednak możemy mieć przekonanie, że z tej wysokiej pozycji Polska szybko nie spadnie? Czy pięć polskich klubów w europejskich pucharach, w tym dwa w eliminacjach Ligi Mistrzów (poczynając od mistrza i wicemistrza Polski 2026), to będzie nowa norma, czy tylko epizod?

Czytaj więcej

Plus Minus

Czemu polscy trenerzy nie pracują na Zachodzie? "Marka w Europie nie istnieje"

Co takiego mają trenerzy piłkarscy z Islandii, Wysp Owczych, Litwy i Białorusi, że dostają pracę...

Rozwój Jagiellonii, pytania o Legię

Jagiellonia Białystok daje na to nadzieję za sprawą najważniejszych ludzi w tym klubie.  Trener Adrian Siemieniec i dyrektor Łukasz Masłowski z klubu zagrożonego spadkiem z Ekstraklasy najpierw zrobili mistrza Polski, a potem ćwierćfinalistę Ligi Konferencji. Szkoleniowiec porównywany do serialowego Teda Lasso (za znakomitą ksywkę Ted Podlasso odpowiada dziennikarz Weszło i Canal Plus, Michał Trela) słusznie jest uznawany za twarz młodej fali polskich trenerów – wciąż ma tylko 33 lata. Oby nie wyfrunął z Białegostoku zbyt szybko, choć jednocześnie wydaje się nadzieją, by w końcu polski trener przebił się w klubie z silniejszej europejskiej ligi, wzorem choćby Litwina Valdasa Dambrauskasa. To tylko ciekawostka (a nie news, którym portale powinny nadać tytuł „słynny klub chce polskiego trenera!”), ale w dniu rewanżowego meczu Jagiellonii z Betisem, w serwisie X szkocki bloger umieścił Adriana Siemieńca na liście ciekawych trenerów, których zatrudnieniem powinni się zainteresować Rangersi z Glasgow.

Z kolei dyrektor sportowy Łukasz Masłowski nie tylko swoimi słowami (choćby w długiej rozmowie na kanale Tomasza Ćwiąkały), ale przede wszystkim swoim działaniem pokazuje, że z gry w Europie chce wyciągnąć dla klubu jak najwięcej wniosków – na różnych płaszczyznach. Stąd np. szczegółowe zwiedzanie ośrodka treningowego Betisu, który mógłby służyć za wzór dla budowy podobnej bazy dla Jagiellonii. Masłowski dość powszechnie jest dziś uznawany za najlepszego dyrektora sportowego w Polsce, więc nic dziwnego, że inne czołowe kluby – np. Raków – chciały go z Białegostoku podebrać.