Liga Mistrzów: Atletico - Bayern Monachium. Wieczór cierpień Roberta Lewandowskiego

– Chcemy wygrać Ligę Mistrzów dla Pepa Guardioli. To byłaby wisienka na torcie – mówi polski napastnik i dodaje: – Wiemy, że będzie trudno, ale lubię takie wyzwania. Nie obawiam się gorącego dopingu w Madrycie. Kiedy kibice są przeciwko tobie, to motywuje i podnosi adrenalinę.

Wystarczy spojrzeć na statystyki, by zrozumieć, jak ciężkie zadanie czeka Lewandowskiego. Atletico, obchodzące wczoraj 113. urodziny, w 35 meczach ligowych straciło zaledwie 16 goli. W Lidze Mistrzów – pięć w dziesięciu spotkaniach.

Mur wojowników

Z rozbiciem tak szczelnej defensywy w ćwierćfinale problemy miała Barcelona i jej najlepszy atak świata: Luis Suarez trafił dopiero, gdy rywale zostali osłabieni przez bezmyślne zachowanie Fernando Torresa (czerwona kartka za faul na środku boiska). W rewanżu na stadionie Vicente Calderon muru stworzonego przez wojowników Diego Simeone nie przebił ani Suarez, ani Neymar, ani Leo Messi.

Atletico imponowało w obronie również w dwóch poprzednich sezonach, wyjątkiem był finał LM w 2014 roku, przegrany z Realem po dogrywce 1:4. Piłkarze Simeone mieli prawo się załamać, od zdobycia trofeum dzieliło ich kilkadziesiąt sekund. Sergio Ramos doprowadził do wyrównania w trzeciej minucie doliczonego czasu.

Bramkę we wspomnianym finale w Lizbonie strzelił filar madryckiej defensywy Diego Godin. Urugwajczyk tydzień temu doznał kontuzji uda i z Bayernem nie zagra. To akurat dobra wiadomość dla Lewandowskiego i jego kolegów, zwłaszcza że atak mistrza Niemiec stracił ostatnio siłę uderzenia.

Guardiola, w przeciwieństwie do Simeone, ma jednak ten komfort, że może sobie pozwolić na rotowanie składem w Bundeslidze, bo Borussia tytułu Bayernowi już nie odbierze. W miniony weekend odpoczywali Kingsley Coman i Xabi Alonso, a Franck Ribery, David Alaba i Javi Martinez wstali z ławki w drugiej połowie. Co najistotniejsze, w decydującym momencie sezonu udało się zapanować nad plagą kontuzji. Pod opieką lekarzy są tylko Arjen Robben i Holger Badstuber. Gotowy do gry jest nawet Jerome Boateng, który pauzował od stycznia. Przydałby się już dziś – zatrzymać Antoine'a Griezmanna nie jest łatwo (29 goli we wszystkich rozgrywkach). Ale czy Guardiola będzie chciał zaryzykować?

Hiszpania to nie jest ulubiony kierunek Bayernu – wygrał tam tylko dwa z ostatnich 12 meczów. Media w Niemczech wolą więc przywoływać milsze wspomnienia.

42 lata temu Bayern zmierzył się z Atletico w finale Pucharu Europy. Na Heysel w Brukseli padł remis 1:1, a wyrównującego gola Niemcy zdobyli w samej końcówce dogrywki. Karnych wtedy nie wykonywano, więc dwa dni później zawodnicy wyszli na boisko ponownie i był to już jednostronny popis drużyny z Monachium – zwycięstwo 4:0 po bramkach Uli Hoenessa i Gerda Muellera.

Bayern przez trzy lata dominował w Europie, bo to były jeszcze czasy, kiedy obrona trofeum nie była beznadziejną misją.

Niszczyciel i kreator

Atletico na kolejny finał czekało aż cztery dekady. Potrzebowało takiego człowieka jak Simeone. – Odmienił zespół, sprawił, że piłkarze stali się pewni siebie i bardzo groźni bez względu na to, czy grają na sto procent możliwości – prawi komplementy koledze po fachu Guardiola.

Jako piłkarze Argentyńczyk i Hiszpan rywalizowali ze sobą w lidze (Simeone – Atletico i Sevilla; Guardiola – Barcelona) i w meczach reprezentacji. Jako trenerzy spotkali się tylko raz: w lutym 2012 roku 2:1 w hiszpańskiej lidze wygrała Barcelona Guardioli.