Kibice zastanawiają się nad fenomenem czeskiego trenera Vitezslava Lavićki, nie szczędzą mu komplementów i zapominając czasami, co mówili o nim wiosną. Wtedy Śląsk grał nieskutecznie, walczył o każdy punkt i zajął 12. miejsce. Zwrócono jednak uwagę, że mniej goli straciły tylko cztery drużyny: Piast, Legia, Lechia i Cracovia.
Trener niewątpliwie wie, jak się prowadzi drużynę, w której ciągle trzeba łatać dziury. Nie chodzi do mediów, nie narzeka, zachowuje się przy ławce godnie, jak na poważnego człowieka przystało. Jest we Wrocławiu szanowany, nazywany pieszczotliwie „Ławeczką". Może również cechy charakteru wpłynęły na pozostawienie go na stanowisku i Śląsk dobrze na tym wychodzi.
W drużynie nie widać braku Marcina Robaka, Arkadiusza Piecha, dobrego bramkarza Jakuba Słowika. Nie ma ich, a Śląsk radzi sobie bardzo dobrze. To jeszcze jeden dowód, że warto dać trenerowi szansę na dłuższą pracę.
Przekonały się o tym choćby Górnik Zabrze (Marcin Brosz co pół roku traci czołowych graczy i znajduje następców), Pogoń, w której Kosta Runjaic może spokojnie realizować swoje plany, czy Cracovia Michała Probierza. Jeden nieudany mecz o niczym nie świadczy, a zawsze warto brać pod uwagę warunki, w jakich się przegrywa lub odnosi zwycięstwa.
Kazimierz Moskal ma bardzo dobre pomysły, jego ŁKS gra ładnie, ale 90 procent zawodników rozgrywa dopiero pierwsze mecze na poziomie ekstraklasy. Sytuacja Marka Papszuna jest podobna, w dodatku Raków wywalczył ekstraklasę dla Częstochowy, a mecze musi rozgrywać w Bełchatowie. Dajmy im czas.
