Mark Cavendish. Szybki i wściekły mnich

Po pierwszym tygodniu Tour de France organizatorzy mogą mówić o szczęściu, bo właściwie każdy etap przynosił piękną kolarską opowieść.

Najpierw wygrywali Francuzi Romain Bardet i Kevin Vaquelin, następnie - jako pierwszy w historii kolarz z Afryki - Biniam Girmay z Erytrei. Na podium jako zwycięzcy stawali również kandydaci do końcowego triumfu, czyli Tadej Pogacar i Remco Evenepoel, a także Dylan Groenewegen, który kilka lat temu na mecie etapu Tour de Pologne w Katowicach omal nie zabił Fabio Jakobsena, wypychając go podczas sprintu na barierki.

Jak Mark Cavendish pobił rekord Eddy’ego Merckxa?

Wszystkich i tak przyćmił jednak Cavendish. Etapowe zwycięstwo Brytyjczyka z Wyspy Man w Saint Vulbas nabrało zupełnie innego wymiaru - za metą cieszyli się nawet rywale, którzy przegrali z nim na finiszu, a dyrektor wyścigu Christopher Preud’homme piał z zachwytu i mówił o historycznej chwili.

Brytyjczyk w końcu zrobił bowiem to, po co przyjechał do Francji - wygrał etap, po raz 35. w karierze, i pobił rekord Eddy’ego Merckxa.

Czytaj więcej

Inne sporty

Tour de France. Tadej Pogacar rusza po dublet, Michał Kwiatkowski pomoże rywalowi

111. edycja Tour de France startuje w sobotę we Florencji, a kibice zadają sobie pytanie, czy Sło...

34. zwycięstwo Cavendish odniósł trzy lata temu w Carcasonne. Wtedy rekord wyrównał, ale nie chciał się nim z nikim dzielić - nawet z legendarnym belgijskim mistrzem, który na przełomie lat 60. i 70. XX wieku wygrywał Tour de France pięciokrotnie. Otoczenie kolarza nazwało jego nowy życiowy cel „Projektem 35”. Wsparł go również w tym dziele Netflix.

Brytyjczyk miał obsesję, chciał wygrać jeszcze ten jeden raz, aby być jedynym rekordzistą, stać się przynajmniej w tej kolarskiej konkurencji hegemonem, przejść do historii.

– Na początku kariery dziennikarze mnie zapytali, co chciałbym osiągnąć. Odpowiedziałem, że jeżeli istnieje książka, w której są najlepsi kolarze, chcę się w niej znaleźć i to nieważne, na której pozycji – mówił w wywiadzie dla „Gazzetta dello Sport”.

Czytaj więcej

Inne sporty

Tadej Pogacar prowadzi w Tour de France

Prowadzenie w Tour de France objął Tadej Pogacar, ale bohaterami dwóch pierwszych etapów byli fra...

W 2022 roku nie pojechał do Francji. Zmienił grupę Quick-Step, która mu nie zaufała, na Astanę i w kolejnym sezonie był kilka oddechów od rekordu, ale na trasie do Bordeaux finiszował drugi.

Dzień później upadł, złamał obojczyk, musiał się wycofać z Wielkiej Pętli. Mimo że przed wyścigiem zapowiedział koniec kariery, zdecydował się ją przedłużyć. „Projekt 35” wciąż przecież nie był zrealizowany.

Astana i jej szef Alexander Winokurow dali mu kolejną szansę. Przydzielili mu nawet specjalnych ludzi do pomocy. Dziś „L’Equipe” pisze o 60 pracownikach zespołu, którzy przez kilka ostatnich miesięcy pracowali nad indywidualnym sukcesem Brytyjczyka.

Mark Cavendish ucieka przed starością

Najważniejsza była jednak indywidualna determinacja, z jaką dążył do rekordu. W filmie Netfliksa Brytyjczyk zwierzał się z problemów psychicznych i stanów depresyjnych, mówił o myślach samobójczych. Wiedzieliśmy, jak trudno mu się pogodzić z końcem kariery, starzeniem się oraz wytykaniem palcami przez rywali i dziennikarzy, którzy przekonywali, że że nic już w kolarstwie nie zdziała.

Pomogła rodzina, ale od kłopotów uciekał przede wszystkim na rowerze. Rekord Tour de France stał się lekarstwem na coraz bardziej kłopotliwą codzienność.

Czytaj więcej

kolarstwo

Startuje 111. Tour de France. Ta edycja będzie wyjątkowa

3492 km, ponad 52 tys. m i 2,3 mln euro w puli nagród czeka na kolarzy podczas 111. Tour de Franc...

Wiosną pierwszy raz w karierze pojechał do Kolumbii. Przez dwa tygodnie trenował intensywnie na wysokości. – Nie byłem w stanie oddychać – opowiadał później.

Zdecydował się ponieść nadzwyczajną ofiarę, byleby tylko udało się przejechać tour, nie przekroczyć limitu czasu na najtrudniejszych etapach i wygrać przynajmniej jeden sprint. Zamienił się w mnicha. Na zakończenie zgrupowania odniósł nawet zwycięstwo w Tour de Columbia.

Po powrocie do Europy podobno czuł się fatalnie. Nie zmieścił się w limicie czasowym na Tirreno-Adriatico, nie ukończył wyścigu Milan – Torino. Dopiero tuż przed startem we Francji zaczął odżywać tak, jakby formę wymierzył linijką. Szybkość zawsze traci się najszybciej, a Cavendish pokazał, że nawet w wieku 39 lat można pędzić w zawrotnym tempie po zwycięstwo etapowe. I to w jego rekordzie stanowi największą wartość.

Mark Cavendish - arogancki czy pewny siebie

Pierwszą wygraną w Wielkiej Pętli odniósł 18 lat wcześniej, w Chateauroux. Rano przed startem do tamtego etapu powiedział kolegom z drużyny: „Nie widzę żadnego powodu, żeby dziś ktoś przeszkodził mi w zwycięstwie”. Miał rację, wyprzedził wtedy na finiszu trzykrotnego mistrza świata, Hiszpana Oskara Freire, i cenionego niemieckiego sprintera Erika Zabela.

Pewność siebie miał we krwi. Wielu nazywało to nawet arogancją.

– Kiedy ogląda się filmy z moimi zwycięstwami, widać, że jestem najszybszy. Taka jest rzeczywistość. Nie muszę więc dodatkowo tłumaczyć, że jestem najszybszy. Nie rozumiem tego, jak mówienie prawdy może być traktowane jako arogancja. Nic sobie z tego nie robię – wyjaśniał.

Czytaj więcej

Kolarstwo

Mathieu Van der Poel. Skąd wziął się kolarski terminator?

Wiosną nie ma mocniejszego kolarza niż Mathieu Van der Poel. 29-letni Holender zdominował dwa pre...

Francuzi mieli mu długo za złe, że jest typowym Brytyjczykiem, który drwi ze swoich sąsiadów znad Kanału La Manche. Ale jeśli faktycznie tak było, to tak pokochał Tour de France, że trudno mu zarzucić jakąkolwiek złośliwość wobec gospodarzy. Francuska publiczność, przynajmniej dziś, go szanuje.

Ma natomiast wielu wrogów w peletonie. Jest sprinterem, a na finiszach toczy się walka wręcz, przepychanie łokciami, zajeżdżanie drogi. Wszystko po to, aby mieć najlepszą pozycję do walki o etapowy triumf na ostatnich metrach.

Dlaczego rywale nienawidzili Marka Cavendisha?

– Sprintera można porównać do żołnierza sił specjalnych. Nie ma czasu na zastanowienie się, musi od razu działać, postawi wszystko na jedną kartę nawet za cenę tego, że coś mu się stanie albo że go potępią, jeśli zagra nieczysto. Sprinter ma psychikę komandosa – mówił „Rzeczpospolitej” dyrektor Tour de Pologne, były kolarz Czesław Lang.

Cavendish faktycznie należał również do tych jednostek specjalnych, bo nie zaliczał się do niewiniątek. Grał ostro, bywał dyskwalifikowany, pokrzywdzeni lub pokonani rywale wręcz go nienawidzili, miał opinię kolarskiego chuligana. Ale kiedy już wygrywał, to najczęściej w sposób klarowny, bezdyskusyjny.