Rz: Dużo ma pan wspomnień z Australian Open?
Wojciech Fibak: Kiedyś Europejczycy stronili od tego turnieju z powodu terminu, dalekiej drogi i nierównej trawy w klubie Kooyong. I w drabince czekała trzydziestka rywali z Australii i USA, którzy świetnie serwowali i bez przerwy biegali atakować do siatki. Przygotować się na to – prawie niemożliwe. Też latałem tam rzadko, właściwie tylko raz, co skończyło się porażką w 1/8 finału w singlu z mocno serwującym Hankiem Pfisterem, ale też wygraną w deblu z Kimem Warwickiem.
Czemu dziś wszyscy chwalą grę w Melbourne?
Dobrą decyzją była zmiana nawierzchni z trawy na korty twarde. Wyniki stały się bardziej wiarygodne, pojawiła się możliwość lepszego przygotowania na kortach Florydy i gdzie indziej. Australijczycy zrobili wiele, by ten turniej pod każdym względem dorównał pozostałej trójce. Do tego dochodzi świetna publiczność, która kocha sport, nie tylko tenis.
Widzi pan Agnieszkę Radwańską z mistrzowskim pucharem w dłoniach?
