Mistrzostwa świata siatkarzy. Syndrom sezonu poolimpijskiego

Siatkówka do niedawna przypominała trochę rugby i hokej na lodzie. Podział na potęgi i kraje drugiego szeregu był jasny i wyraźny. O medale bili się zawsze ci sami (w XXI wieku zawsze w finale grały Brazylia lub Polska, a czasem obie drużyny naraz), a reszta mogła patrzeć na to przez ekran telewizorów.

Rozkład sił był ustalony od dawna. Faworytami wielkich imprez byli: Polacy, Brazylijczycy, Francuzi, Amerykanie i Włosi, a przed atakiem na Ukrainę w 2022 r. do tej grupy należała także Rosja. Nie zawsze każda z tych drużyn zdążyła z najwyższą formą, ale w ciemno można było zakładać, że faworyci podzielą się miejscami na podium.

Siatkówka jak piłka nożna. Nie ma już słabych drużyn

Teraz FIVB zmieniła format turnieju, zaprosiła 32 drużyny, podzieliła uczestników na czterozespołowe grupy i od razu zrobiło się ciekawiej. – To otwarcie na świat, danie szansy drużynom z innych kontynentów, ale z drugiej strony sprawiło, że na turnieju zdarzyło się mnóstwo meczów bez historii. Filipińczycy grali u siebie, więc niosła ich publiczność. Katar, Rumunia to zespoły, które w formacie 16 lub 24 drużyn nie miałyby prawa zagrać na takiej imprezie. To przejaw tendencji, którą widzimy też w innych dyscyplinach, bo piłka nożna i piłka ręczna także powiększają mistrzostwa świata – mówi „Rzeczpospolitej” Radosław Panas, trener i ekspert TVP Sport.

Czytaj więcej

Siatkówka

Trzy sety i koniec marzeń o złocie

Tylko trzech setów potrzebowali Włosi, żeby pokonać Polaków i awansować do finału mistrzostw świa...

Kiedyś polscy piłkarze po kolejnych słabych meczach uwielbiali powtarzać, że w Europie nie ma już słabych drużyn. Mistrzostwa świata na Filipinach pokazują, że i w siatkówce coraz mniej jest zespołów, które można zlekceważyć. Grupy, w których są cztery drużyny sprawiają, że liczy się każdy mecz, a nawet każdy set. Nie ma miejsca na błąd, bo nie ma go potem kiedy odrobić.

A o potknięcie bardzo łatwo, bo w fazie grupowej przegrywali nawet finaliści Włosi. Wielu zawodników, którzy stanowią o sile mniejszych reprezentacji zdobywało doświadczenie na parkietach PlusLigi czy Serie A. Teraz większe umiejętności pozwoliły im stawić czoła potęgom. Najlepiej wykorzystali to Czesi i Bułgarzy.

– Gra w mocniejszej lidze daje zawodnikom szansę na nabranie doświadczenia, tam robi się szybkie postępy, a nasza liga właśnie taka jest. Czesi swoją grę opierali na Lukasie Vasinie i Patriku Indrze. Ten drugi okazał się strzałem w dziesiątkę i potem wykorzystał to w kadrze. My też poszliśmy tą drogą i kiedyś siatkówki uczyliśmy się od Włochów. Sporo Polaków wyjeżdżało do Rosji i Turcji – ocenia Radosław Panas.

Mistrzostwa świata siatkarzy. Dlaczego zawiedli faworyci?

Czesi to na pewno największa sensacja turnieju na Filipinach. Jeszcze kilka tygodni temu chyba nikt nie stawiałby na to, że o medal będą walczyli właśnie oni, a do wielkiego finału wedrą się Bułgarzy. Czesi i Bułgarzy podważyli stary układ sił i kto wie, może właśnie byliśmy świadkami budowania nowego porządku. Brazylijczycy i Francuzi odpadli już po fazie grupowej. W obu przypadkach trzeba mówić o sensacji.

W Brazylii, która zagrała najgorzej od 1966 r., piszą wręcz o hańbie. We Francji mówi się z kolei o wielkim rozczarowaniu, bo stara gwardia z Earvinem N’Gapethem i Benjaminem Toniuttim chciała na pożegnanie z kadrą zdobyć mistrzostwo świata. Częściowo ta klęska faworytów to syndrom sezonu poolimpijskiego, zmiany warty w niektórych drużynach, odpoczynku liderów.

Czytaj więcej

Siatkówka

Marcin Janusz dla „Rzeczpospolitej": Podejdźmy do mistrzostw świata z pokorą

Jestem pełen optymizmu przed turniejem, ale zdaję też sobie sprawę, że można odpaść po jednym sła...