MŚ w lekkiej atletyce: Lord patrzy w przyszłość

Siłacz z Oregonu obronił tytuł, który wywalczył przed rokiem w domu, i pobił rekord mistrzostw świata. Do wyrównania własnego rekordu globu zabrakło mu 5 centymetrów, choć nie miał szans na odpowiednie przygotowanie do startu, bo lekarze kilkanaście dni temu wykryli w jego nodze dwa zakrzepy.

Drogę do Budapesztu miał wyboistą, przez wiele dni trenował z bólem.

Czytaj więcej

Lekkoatletyka

Bitwa młociarzy wagi ciężkiej. Wojciech Nowicki wicemistrzem świata!

Wojciech Nowicki po konkursie pełnym fajerwerków został wicemistrzem świata w rzucie młotem, bo n...

Jego wyczyn nie zaskakuje o tyle, że 13 z 20 najlepszych wyników w dziejach konkurencji – także cztery najlepsze – należy do Crousera.

Jego rekordy nie są owocem technologicznego wyścigu czy wyścigu zbrojeń producentów sprzętu, tylko dowodem potęgi człowieka. Rozkwit pchnięcia kulą następuje dzięki rozwojowi metod treningowych oraz talentowi zawodników, a nie postępowi nauki.

Crouser potrafi zrobić użytek z warunków fizycznych. Jest silny i doskonale wykorzystuje długie nogi oraz ramiona w ciasnym kole. – Pcha pięknie. Ma dłuższą dźwignię, co oznacza dłuższą drogę kuli, a z tego wynika jej przyspieszenie. Trudno o lepszy dowód, że rezerwy w naszej konkurencji wciąż tkwią w człowieku – wyjaśnia „Rz” dwukrotny mistrz olimpijski Tomasz Majewski.

Wyposażony w dyplom magisterski z finansów Crouser odbiera nagrodę za talent, pracę oraz wszechstronne wykształcenie – także sportowe.

Młody Ryan grał w piłkę nożną, baseball, koszykówkę i futbol, ale urodził się w Portland, czyli mateczniku królowej sportu w Ameryce. Pchnięcie kulą uzupełnia w wolnych chwilach polowaniami oraz wędkarstwem.

Pchnął pod rekord świata, założył teksański kapelusz, chwycił amerykańską flagę i mógł zacząć świętowanie. Przesuwa w swojej konkurencji granice. Nie wiadomo, jak daleko je ustawi – podobno niektórym najwybitniejszym spośród współczesnych kulomiotów zdarza się podczas treningów pchać poza 24. metr, ale taką próbę trzeba jeszcze utrzymać w kole.

Wysprzątał stajnię Augiasza

Wyczyn Crousera może być zwiastunem rekordowej imprezy. Mistrzostwa świata świętują 40. urodziny i szukają gwiazd, które porwą globalną publiczność.

Na razie lekkoatleci uwodzą Węgrów, bo choć gospodarze szanse na medale mają skromne, to właścicieli ma już 85 proc., czyli blisko 300 tys., biletów, a niektórzy zawodnicy mówią: – Przy takim dopingu jeszcze nie startowaliśmy.

Czytaj więcej

Lekkoatletyka

Mistrzostwa świata w lekkiej atletyce. Weterani nie składają broni

Zaczynają się mistrzostwa świata, czyli największa sportowa impreza roku. Naszą szansą na medale...

35-tys. obiekt wylądował nad brzegiem Dunaju specjalnie na mistrzostwa świata (stary Nepstadion rozebrano). Kosztował 0,5 mld euro – pachnie farbą, imponuje bryłą oraz rozmiarem. Zawodnicy po oficjalnym treningu opowiadali także o doskonale przygotowanym tartanie, który powinien nieść biegaczy równie skutecznie, jak siedmiomilowe buty.

Wysyp historycznych wyników – tylko w tym roku padło pięć lekkoatletycznych rekordów świata, 13 z 50 pobito w ciągu ostatnich trzech sezonów – to bowiem nie tylko rozwój metod treningowych i dietetyki oraz dziedzictwo pandemicznych treningów poza zasięgiem służb antydopingowych, ale także efekt wyścigu zbrojeń producentów sprzętu.

Najnowsze modele obuwia, dzięki odpowiedniemu połączeniu elastycznego materiału oraz płytki z włókna węglowego, przypominają gumową piłkę. Są sprężyste, pomagają odepchnąć mocniej i mniej męczą stopę, choć podobno nadwerężają stawy.

Nie brakuje głosów – zapewne słusznych – że obserwujemy rewolucję na miarę wynalezienia tartanu, który wytransferował sprinty do nowej epoki.

Zarządzanie postępem technologicznym to tylko jedno z wyzwań, przed którymi w najbliższych latach stanie lord Coe. Brytyjczyk po ośmiu latach rządów nie doczekał się opozycji i podczas kongresu światowej federacji World Athletics – odbył się w Budapeszcie tuż przed mistrzostwami świata – został wybrany jej szefem na trzecią, ostatnią kadencję.

66-letni dwukrotny mistrz olimpijski w biegu na 1500 metrów dostał 192 z 195 głosów i zapowiedział, że przed nim wciąż wiele pracy. Na razie odbiera nagrodę za reformy oraz uprzątnięcie stajni Augiasza, którą zastał po wieloletnich rządach umoczoną po pachy w korupcji i tuszowaniu dopingu Lamine’a Diacka.

Niewielu pamięta, że Coe robił porządki także po sobie, skoro był u senegalskiego cesarza wiceprezesem.

Parias stał się liderem

Zawiał wiatr zmian, bo zaczęło się od zmiany nazwy (IAAF na World Athletics), a kamieniem milowym w walce z nielegalnym wspomaganiem było stworzenie teoretycznie niezależnej Athletics Integrity Unit (AIU), która przoduje dziś w wyłuskiwaniu oszustów – zwłaszcza unikających obowiązkowych kontroli – choć wysyp rekordów świata po pandemii sugeruje, że system wciąż nie jest szczelny.

Federacja z pariasa musiała się stać liderem antydopingu, więc w 2015 r., po druzgocącym raporcie Dicka Pounda, zawiesiła Rosjan i nie skorzystała z furtki, którą uchylił im przed igrzyskami w Rio szef MKOl Thomas Bach. Prawo występu dostała wówczas jedynie Darja Kliszyna.

Czytaj więcej

Lekkoatletyka

Mistrzostwa świata w lekkiej atletyce. Dramatyczne biegi i gorzki dzień Polaków w Budapeszcie

Dramatyczne biegi mistrzów olimpijskich w sztafecie mieszanej był najważniejszym polskim wydarzen...

World Athletics wysunęła się także na pierwszy plan, kodyfikując zasady udziału w zawodach lekkoatletek z zaburzeniami rozwoju płciowego. Początkowo przepisy – niepoparte badaniami naukowymi – zawiesił Trybunał ds. Sportu w Lozannie (CAS), ale dziś są już w mocy, a ścieżką wyznaczoną przez królową sportu podążają kolejne międzynarodowe organizacje.

– Jeszcze kilka lat temu kojarzyliśmy się jako federacja bardzo źle. Teraz jesteśmy szanowani, także jako liderzy rozwiązań. Wszystko zmierza w dobrym kierunku, ale przed federacją kolejne wyzwania. Trzeba uprościć przepisy, uatrakcyjnić dyscyplinę i ugruntować jej pozycję – wyjaśnia Majewski.

Coe – jak sam mówi – podczas pierwszej kadencji skupił się na tym, żeby statek nie poszedł na dno. Później nadrabiał wieloletnie zaległości, a teraz spojrzy w przyszłość.

Federacja zaczęła w Budapeszcie od wyeliminowania w wielu strefach plastikowych butelek, a w trakcie kongresu radykalnie ograniczyła korzystanie z papieru. Ekologia to jednak często jedynie figowy liść prawdziwych reform.

Lista wyzwań jest długa, bo każda dyscyplina toczy dziś wojnę o uwagę i lekka atletyka musi wyjść poza kokon dyscypliny żyjącej tylko podczas wielkich imprez. World Athletics reformuje już kalendarz – dziś Diamentowej Lidze towarzyszy także Continental Tour – a Coe zapowiedział na 2026 r. nowe zawody z udziałem ścisłej lekkoatletycznej elity.

Brytyjczyk cytuje Alberta Einsteina mówiącego, że „szaleństwem jest robić wciąż to samo i oczekiwać różnych rezultatów”. Jego zdaniem lekka atletyka to – według badań Nielsena – czwarty najpopularniejszy sport świata, choć jeszcze w 2015 r. zajmowała w rankingu globalnego zainteresowania ósme lub dziewiąte miejsce, ale wyścig o uwagę młodzieży trwa.

Królowa sportu spróbuje powtórzyć sukces traktującego o Formule 1 serialu „Drive to Survive” i powalczyć o swój kawałek globalnego tortu za pośrednictwem Netflixa.

Sześcioodcinkowy serial o największych postaciach lekkiej atletyki – według „Daily Mail” wśród jego bohaterów znajdą się sprinterzy Noah Lyles, Fred Kerley czy Dina Asher-Smith – będzie miał premierę w przyszłym roku.

Bubka schodzi ze sceny

Coe próbuje stać po dobrej stronie historii. Niemniej ważna od reform i zmiany wizerunku federacji jest twarda postawa wobec napaści na Ukrainę.

Królowa sportu miała łatwiej, skoro Rosjan wypchnęła na boczny tor już po skandalu antydopingowym i przez lata tamtejsi lekkoatleci mogli brać udział w zawodach jedynie jako sportowcy neutralni – bez hymnu, flagi, przynależności państwowej.