Polskie kolarstwo upada czy odżywa? Wciąż opiera się na tych samych zawodnikach

W ostatnich tygodniach można było odnieść wrażenie, że polskie kolarstwo odżywa. Były dobre wyniki, pojawił się nowy sponsor. W Tour de France Michał Kwiatkowski odniósł – drugie w karierze – zwycięstwo etapowe. Bardzo efektowne, po samotnej 12-kilometrowej ucieczce. Rafał Majka w klasyfikacji generalnej Wielkiej Pętli był 14. W zakończonym w piątek Tour de Pologne Kwiatkowski był trzeci, Majka z kolei wygrał etap z metą w Dusznikach-Zdroju.

Katarzyna Niewiadoma ukończyła Tour de France kobiet na trzeciej pozycji, w przedostatnim dniu przeprowadziła wspaniałą akcję pod słynną pirenejską przełęczą Tourmalet, ustępując tylko zwyciężczyni całego wyścigu Holenderce Demi Vollering.

Czytaj więcej

Inne sporty

Tour de Pologne: O końcowym zwycięstwie zadecydowała sekunda

Zwycięzca 80. Tour de Pologne został Słoweniec Matej Mohorić, który o sekundę wyprzedził Portugal...

Pojawiła się też nadzieja na wyjście z impasu organizacyjnego. Pod koniec lipca Polski Związek Kolarski ogłosił, że firma InPost nawiązała współpracę z Fundacją Wspierania Polskiego Kolarstwa i wspomoże finansowo reprezentację m.in. podczas mistrzostw świata w Glasgow.

Polska w kolarstwie jak Watykan czy Uganda

Ale nawet sukcesy Niewiadomej, Kwiatkowskiego i Majki, choć cieszą, to jednak zastanawiają, dlaczego ten jeden z najpopularniejszych sportów w Polsce opiera się wciąż na tych samych zawodnikach? Gdzie jest młodsze pokolenie?

Dużo do myślenia daje zaangażowanie nowego sponsora, który podpisał umowę nie bezpośrednio ze związkiem, ale z fundacją. PZKol, obciążony długami sprzed lat, działa tak rozmyślnie, bo każdy wpływ zostałby przekazany wierzycielom.

Miarą upadku kolarstwa w Polsce jest jednak przede wszystkim lista startowa mistrzostw świata w wyścigu ze startu wspólnego mężczyzn. Z biało-czerwonych pojechał w nim tylko Kwiatkowski. Nie dlatego, że inni nie chcieli, jak to się czasami dzieje w innych sportach, ale nie mogli. Polska mogła wystawić w tej konkurencji tylko jednego zawodnika! Tyle co na przykład: Rwanda, Uganda, Mauritius, Gujana, Panama czy Watykan.

Pod koniec czerwca, gdy kończył się okres kwalifikacji na MŚ, Polska zajmowała 31. pozycję, uprawniającą do wystawienia jednego zawodnika. Dziś – po dobrych lipcowych wynikach Kwiatkowskiego i Majki – jest 21. i gdyby mistrzostwa odbyły się w tradycyjnym wrześniowym terminie, pojechałoby w nich czterech naszych kolarzy. To niewielkie pocieszenie. 10 czołowych reprezentacji – w tym Belgia, Holandia, Włochy, Francja – puściło do boju w Glasgow po ośmiu zawodników.

Gdy w 2014 roku w Ponferradzie Kwiatkowski jechał po tęczową koszulkę mistrza świata, miał do pomocy ośmiu zawodników. Dużo lepiej jest u kobiet. Polki w najbliższy weekend pojadą w sześcioosobowym składzie z Niewiadomą jako liderką. Biało-czerwone są teraz 10. na świecie.

Wciąż trwa wyścig o kwalifikacje olimpijskie. Panowie są wciąż w słabej sytuacji. Na dziś mogliby wystawić również tylko jednego zawodnika (zajmują 24. pozycję), panie – trzy (są na ósmym miejscu). Punkty do rankingu można zdobywać do października tego roku. Możliwości poprawy sytuacji będzie niewiele.

Nie można mieć też dużych nadziei na pozytywne zmiany w najbliższym czasie. Przed Tour de Pologne Majka w wywiadzie dla „Przeglądu Sportowego” powiedział, że za sobą widzi „czarną dziurę”. Potwierdza to masowa emigracja polskich kolarzy, którzy aby się rozwijać i kontynuować kariery po zakończeniu wieku juniora, wyjeżdżają i tam próbują szukać swojej szansy.

Jednym z nich jest 17-letni Patryk Goszczurny, który ściga się w ciekawym zespole De Jonge Renner. W otwierającym szosową część mistrzostw wyścigu juniorów był 24. To odległa pozycja, ale kolarscy specjaliści bardzo wysoko oceniają możliwości i potencjał złotego i srebrnego medalisty ubiegłorocznego Olimpijskiego Festiwalu Młodzieży. Może to on w przyszłości zastąpi Kwiatkowskiego czy Majkę?

Prawie 34-letni Rafał Majka z grupy UAE-Team Emirates i o rok młodszy Michał Kwiatkowski z Ineos Grenadiers

Foto: PAP/Maciej Kulczyński

Na torze Polacy wciąż mogą liczyć na sprinterów i bardzo mocnego Mateusza Rudyka. Nie ma jednak następczyń Mai Wloszczowskiej w kolarstwie górskim ani zawodników na wysokim światowym poziomie w rozwojowej konkurencji, jaką jest BMX.

Wszystko w jednym miejscu i czasie

Bo kolarstwo nie ogranicza się już do szosy. Tego przynajmniej chce międzynarodowa federacja (UCI). Mistrzostwa świata w Glasgow odbywają się w nowym terminie i w nowej formule. Po raz pierwszy w historii rozgrywane są niczym „kolarskie igrzyska” wszystkie konkurencje – szosa, para kolarstwo szosowe, tor, para kolarstwo torowe, kolarstwo górskie ze zjazdem i maratonem, BMX ze swoimi różnymi konkurencjami, kolarstwo halowe, gran fondo – odbywają się w jednym miejscu, w tym samym czasie, przez 11 dni. UCI ocenia, że zawody obejrzy milion kibiców, a w mistrzostwach wystartuje kilka tysięcy zawodników.

Niedzielny wyścig ze startu wspólnego, który zawsze jest kwintesencją mistrzostw, śledziło na trasie, ale głównie podczas 10 rund w Glasgow z 48 wirażami, setki tysięcy głośnych i żywiołowo reagujących kibiców. Po drodze były protesty ekologów, co opóźniło przejazd o 30 minut, mocny deszcz, ślizgawica na trasie i mocne tempo narzucone przez faworytów.