Krzysztof Rawa: Kraft skakał jak Leo Messi

Austriacka radość była podwójna, bo końcowy sukces Krafta został wzmocniony przez efektowne finałowe zwycięstwo Michaela Hayboecka przed Noriakim Kasaim i Kraftem.

Konkursy w Bischofshofen byłyby radośniejsze, gdyby nie upadki Nicolasa Fairalla w sobotę i Simona Ammanna w niedzielę. Amerykanin przeszedł od razu operację kręgosłupa w Innsbrucku i wyliże się z ran, Szwajcar upadł na zmrożony zeskok po bardzo ambitnej próbie. Żal, że tak skończył ten turniej, może ostatni.

Dla Polaków tylko kwalifikacje były zachęcające (piątka z szóstki awansowała), ale ten dorobek po pierwszej serii ogromnie zmarniał. Kamil Stoch skoczył, jak pozwalała mu obecna forma i narastające znużenie (wspominał o nim przed konkursem), lecz odległość 126,5 m wystarczyła, by wygrać pojedynek z Marinusem Krausem. Pozostali od razu odpadli. Bartłomiej Kłusek i Aleksander Zniszczoł mają przynajmniej usprawiedliwienie, bo jeden rywalizował z Andersem Jacobsenem, a drugi z Kraftem. Dawid Kubacki, pokonany przez Dmitrija Wasiliewa, długo był w piątce lucky loserów, lecz wyrzucił go z niej Ammann. Piotr Żyła na swą obronę nie ma wiele, bo przegrał z Ilmirem Hazetdinowem (Rosja). W sumie wielu dobrych polskich wspomnień z 63. TCS nie będzie, tylko Stoch dał nadzieję kibicom na lepszy ciąg dalszy.

Główną nagrodę (20 tysięcy franków szwajcarskich plus premie z każdego konkursu) po raz siódmy z rzędu wziął Austriak, już z najmłodszego pokolenia skoczków. Kraft to rocznik 1993, spokojnie chowany (razem z Hayboeckiem) w cieniu Thomasa Morgensterna i Gregora Schlierenzauera.

Można śmiało napisać, że zwycięzca wygrał turniej na swojej skoczni. Z rodzinnego Schwarzach im Pongau do skoczni im. Paula Ausserleitnera w Bischofshofen jest jakieś 15 km. W Schwarzach Stefan ma dziewczynę Marisę, tam mieszkają jego rodzice, ojciec Rene i mama Margot.

Skoki zobaczył z bliska, gdy miał dziesięć lat, na zawody wziął go przyjaciel Christian Reiter, wtedy młodociany skoczek. Przykład podziałał, Stefan też chciał spróbować – parę dni później wziął narty i poszedł na stok.

Od tego dnia był już przekonany, że znalazł sportową pasję życia. Zapisał się do miejscowego klubu, poszedł do sportowej szkoły podstawowej w Bischofshofen, by bawić się skokami od rana do zmierzchu.

Na swej stronie internetowej napisał, że decyzja o kolejnym kroku nie była trudna: czekało gimnazjum i liceum sportowe w Stams, kuźnia narciarskich talentów w Austrii. Zdał egzaminy wstępne i ruszył drogą wytyczoną przez sławnych poprzedników.

Po maturze Stefan poszedł do austriackiej armii na etat przygotowany dla sportowców. Armia daje mu na życie i rozwój sportowy, więc o przyszłość skoczek raczej się nie martwi.

Jak się martwić, gdy wszystko idzie tak planowo: od debiutu w Pucharze Kontynentalnym, udanych startów w mistrzostwach świata juniorów po debiut w Pucharze Świata – trzy lata temu, właśnie w Bischofshofen (był 54.). Od stycznia 2013 roku Kraft zdobywa już pucharowe punkty, od roku staje na podium PŚ. W Polsce też go pamiętają, bo 8 stycznia 2013 roku w kwalifikacjach na skoczni im. Adama Małysza w Wiśle-Malince ustanowił, aktualny do dziś, rekord obiektu – 139 m.

Przyznaje się, jak wielu, do pierwszej sportowej miłości – piłki nożnej. W latach dziecięcych sam kopał piłkę, zanim poznał urok skakania na nartach. Obiekt najgorętszych uczuć futbolowych ma niedaleko na północy – to Bayern Monachium. W oglądaniu meczów bardzo pomaga rodzina – wujek z ciocią kupują od 15 lat sezonowy bilet na trybuny Allianz Arena – młody człowiek skorzystał nieraz.