Spytałem kiedyś Oresta Lenczyka, jakie jest jego największe marzenie. Mogłem oczekiwać odpowiedzi w rodzaju: poprowadzić reprezentację Polski na Wembley lub w roli trenera pokonać Brazylię na Maracanie.
Lenczyk, jak zwykle nim odpowiedział na jakiekolwiek pytanie, zastanowił się chwilę, po czym przymknął oczy, jakby przenosząc się do innego świata i powiedział: Chciałbym 1 stycznia usiąść w Złotej Sali Musikverein w Wiedniu i mieć takie miejsce na widowni, żeby z bliska przyglądać się pracy pierwszego skrzypka.
Jak Orest Lenczyk został rekordzistą ekstraklasy
Z punktu widzenia przeciętnego trenera piłkarskiego, większości zawodników i działaczy nie był to więc normalny człowiek. Nie pił, nie palił, był wierny żonie, przeklinał w ostateczności, do czego nazbyt często doprowadzała go praca w klubach. Gdyby taki „Fryzjer” zwrócił się do niego z propozycją korupcyjną, można być więcej niż pewnym, że Lenczyk użyłby wobec niego przemocy fizycznej.
Niecodzienne imię, jakie otrzymał, to wyraz szacunku dla kultury antycznej. Ojciec miał na imię Nestor. Uczył w szkole matematyki, astronomii, ale był też skrzypkiem w Filharmonii Rzeszowskiej
Wychował się w domu lwowskich intelektualistów, którzy przenieśli się do Sanoka, gdzie Lenczyk urodził się w czasie wojny. Niecodzienne imię, jakie otrzymał, to wyraz szacunku dla kultury antycznej. Ojciec miał na imię Nestor. Uczył w szkole matematyki, astronomii, ale był też skrzypkiem w Filharmonii Rzeszowskiej.
