Stefan Szczepłek: Dajmy Janowi Urbanowi czas

W Polsce to standard od ponad czterdziestu lat. Kiedy odnosiliśmy prawdziwe sukcesy (Kazimierz Górski, Antoni Piechniczek, nawet Jacek Gmoch) dziennikarzy oceniających dziś trenerów nie było jeszcze na świecie.

Nadzieje kibiców są więc uzasadnione, jednak dziennikarz nie powinien kierować się emocjami (co przecież nie jest łatwe, bo wszyscy jesteśmy kibicami), tylko zadać sobie pytanie: czy zmiana trenera rzeczywiście takie nadzieje na postęp daje.

Czy Jan Urban poprawi atmosferę w kadrze?

Pod jednym względem na pewno: wizerunkowym i poprawy atmosfery. To, co działo się od chwili niefortunnego zwolnienia Jerzego Brzęczka świadczyło o wyjątkowym braku wyczucia prezesów (Zbigniew Boniek, Cezary Kulesza), po decyzjach których nastąpiła seria wpadek wybranych przez nich selekcjonerów.

Czytaj więcej

Piłka nożna

Wszyscy go lubią. Nowym selekcjonerem reprezentacji Polski ma zostać Jan Urban

Prezes PZPN Cezary Kulesza znalazł w końcu selekcjonera. Reprezentację poprowadzić ma Jan Urban....

Paulo Sousa był typowym pracownikiem najemnym, który poza deklaracją szacunku dla Jana Pawła II nie czuł emocjonalnych związków z Polską. Wystarczyły mu finansowe.

Czesław Michniewicz – porażka pod każdym względem i szkoda słów, bo to tak, jakby Dyzma wpadł do siedziby PZPN. Fernando Santos – wybitny trener, ale w Polsce samotny starszy pan, który źle się u nas czuł, nie nawiązywał kontaktów, a prezes PZPN w ogóle z nim nie rozmawiał.

Michał Probierz – wielkie rozczarowanie. Człowiek chłonący mnóstwo książek, które powinny go rozwijać, zachowywał się tak, jakby czytał tylko komiksy. Z jego pracy zapamiętamy garnitury, w których nie mieściło się ego trenera, przekonanego o swojej nieomylności w każdej sprawie.

Jakim piłkarzem był Jan Urban?

Jan Urban jest zupełnie innym typem. Przede wszystkim był jednym z najlepszych piłkarzy w Polsce, uczestnikiem mistrzostw świata w Meksyku. Selekcjonerów z takim sukcesem mieliśmy niewielu: Zbigniew Boniek, Stefan Majewski, Paweł Janas, Adam Nawałka, a przez chwilę, w zastępstwie trenerów odchodzących, Lesław Ćmikiewicz i Krzysztof Pawlak.

Różnie im ta praca wychodziła, ale to byli świetni piłkarze. I kiedy zaczynali trening, to zawodnicy patrzyli na nich z szacunkiem. Urban należy właśnie do tej kategorii. W roku 1981, po zaledwie kilku meczach w ligowym Zagłębiu Sosnowiec, otrzymał powołanie do reprezentacji Polski na mistrzostwa U-21 w Australii. Trener Waldemar Obrębski powiedział, że jeszcze takiego talentu w Polsce nie widział.

Tak zaczynała się kariera Jana Urbana. Najpierw piłkarska, z tytułami mistrza Polski w Górniku Zabrze (trenowanym przez Huberta Kostkę, Antoniego Piechniczka, Lesława Ćmikiewicza, Marcina Bochynka). Potem w Hiszpanii, z wyczynem, jakiego nie dokonał żaden inny polski piłkarz – wbiciem trzech bramek Realowi Madryt na jego stadionie, w meczu wygranym przez Osasunę 4:0.

Wszyscy selekcjonerzy reprezentacji Polski od czasu Adama Nawałki

Foto: PAP

Po nich przyszła praca trenerska w Hiszpanii i w Polsce, okraszona zdobyciem tytułów mistrza i Pucharu Polski. Do tego współpraca z Leo Beenhakkerem, a to rozwija każdego inteligentnego trenera.

Urban nie jest typem, który się wywyższa, ani showmanem, który chce zrobić wrażenie na dziennikarzach podczas konferencji prasowych. Nie musi, bo wie, że to nie na tej podstawie będzie oceniany.

Nowy selekcjoner. Kto w sztabie Jana Urbana?

Jego najbliżsi współpracownicy też mają bogate CV i listę sukcesów. Jacek Magiera udowodnił w Legii i Śląsku, że jest bardzo dobrym trenerem. Józef Młynarczyk bronił polskiej bramki na dwóch mundialach, z FC Porto zdobył Puchar Mistrzów i współpracował z trenerami kilku reprezentacji Polski. Wszyscy są na bieżąco z polską piłką, nie muszą jej poznawać i się jej uczyć.

Krótko mówiąc, nie tylko wielkie postacie, fachowcy, szanowani i lubiani, ale i ludzie nieprzypadkowi, bez żadnych obciążających faktów w życiorysie. Taki sensowny wybór w ogóle nie pasuje do oryginalnych zazwyczaj pomysłów Cezarego Kuleszy.