O tym, że Ammann wygra Puchar Świata, wiadomo było wcześniej. Szwajcar zapewnił sobie tak dużą przewagę nad drugim w klasyfikacji Gregorem Schlierenzauerem, że w Oslo mógł zrezygnować ze startu. Ale tak bardzo polubił wygrywanie, że raz jeszcze stanął na najwyższym stopniu podium.
Niewiele jednak brakowało, by pierwszy był Małysz. Polak miał szansę pokonać Ammanna już w Lillehammer, gdy prowadził po pierwszej kolejce, ale drugi skok nie był już tak udany i Małysz spadł na trzecie miejsce. Tym razem szanse na pierwsze od trzech lat zwycięstwo pogrzebał w pierwszej próbie. Skoczył znacznie bliżej od najgroźniejszych rywali (128,5 m) i zajmował dopiero 13. miejsce.
To, co zrobił w serii finałowej, będziemy pamiętać długo. Małysz, pięciokrotny zwycięzca konkursów Pucharu Świata w Holmenkollen, nazywany królem Oslo, oddał skok na miarę swych aktualnych możliwości – 136,5 m. I tak jak w serii próbnej (142) znokautował konkurentów.
Skaczący po nim Gregor Schlierenzauer, główny kandydat do zdobycia Kryształowej Kuli przed rozpoczęciem sezonu, wylądował 17 m bliżej (119,5), kolejni Austriacy Martin Koch i David Zauner też nie byli w stanie zagrozić Małyszowi.
Polski skoczek stał w miejscu przeznaczonym dla lidera konkursu i świetnie się bawił. Uśmiechnięty od ucha do ucha patrzył, jak wyprzedzający go po pierwszej serii zawodnicy psują jeden za drugim swoje skoki.
