Jak na polskich drogach

[b]Rz: Uśmiech na twarzy i dobry humor pana nie opuszcza. Czyli jest dobrze?[/b]

[b]Adam Małysz:[/b] A czym tu się smucić? Żona z córką są ze mną, czuję się dobrze, fajnie mi się tutaj lata, więc teraz tylko trzeba coś takiego zrobić w zawodach, by pokonać Ammanna.

[b]Jest to możliwe?[/b]

Wiara i nadzieja mnie nie opuszczają, na pewno z nim powalczę, to mogę obiecać. I na tym skończmy. Simon wciąż jest w wielkiej formie. Dla niego mamuty nie są żadnym problemem. Powiem więcej, jego bardzo agresywny styl wyjścia z progu jest idealny na takie obiekty. On nie wytraca szybkości w trakcie lotu.

[b]Pierwszy treningowy skok (212 m) miał pan dłuższy od Ammanna, później wszystko wróciło do normy. Pan latał daleko, ale on jeszcze dalej...[/b]

Zawsze powtarzam, że to tylko treningi. Poczekajmy do zawodów i zobaczymy, jak będzie. Mam nadzieję, że wreszcie poprawię swój rekord Polski (225 m), choć jeśli będziemy skakać z tak niskich rozbiegów, może to nie być możliwe. Ale nie przyjechałem tu po rekord, tylko po medal, jedyny, którego nie mam.

[b]Ammann rekord Szwajcarii (222 m) należący do Andreasa Kuettela już pobił. W swoim ostatnim skoku uzyskał 225,5 m... [/b]

On w ubiegłym roku podparł znacznie dłuższy skok - 234 m. Prawdę mówiąc, myślałem, że ten rekord należy do niego i jest znacznie lepszy.

[b]Trzy lata temu wygrał pan trzy konkursy w Planicy, przed rokiem był pan tu dwa razy drugi. Jest jakaś różnica pomiędzy tamtymi lotami i tymi teraz? [/b]

Teraz chyba bardziej trzepie na rozbiegu. Jak wycinano tory, powstały takie niewielkie zakosy i na nich czuję się jak na polskich drogach pełnych dziur i wybojów. Ale da się przeżyć.

[b]Skacze pan w nowym wiązaniach. Pozazdrościł pan Ammannowi?[/b]