Podzielona Chorwacja przed meczem z Rosją

W środę Chorwacja obchodziła 20. rocznicę wysokiego zwycięstwa nad Niemcami (3:0). Zwycięstwa, które stało się przepustką do brązowego medalu mistrzostw świata.

Turniej we Francji był zbiorową lekcją wychodzenia z wojennej traumy. Bałkański konflikt zostawił trwały ślad w umysłach Chorwatów, a futbol dawał szansę ucieczki od codzienności i problemów.

Od Realu po Barcelonę

Drużyna w koszulkach w biało-czerwoną szachownicę, trenowana przez urodzonego w Bośni Miroslava Blażevicia, jechała do Francji jako ćwierćfinalista Euro, ale chyba mało kto spodziewał się, że tamto lato dostarczy aż takich powodów do radości. W półfinale Chorwaci prowadzili nawet przez chwilę z gospodarzami, ostatecznie ulegli im 1:2, ale w meczu o trzecie miejsce pokonali Holandię (2:1), a Davor Suker został królem strzelców.

Dziś Suker, jako prezes chorwackiej federacji, z trybun stadionów w Rosji ogląda swoich następców. Jeszcze zdolniejszych niż jego pokolenie, grających w silniejszych klubach.

Tylko dwóch z 23 piłkarzy, których selekcjoner Zlatko Dalić zabrał na mundial, występuje na co dzień w kraju. Danijel Subasić w serii rzutów karnych z Danią udowodnił, że nieprzypadkowo jest bramkarzem Monaco (obronił trzy jedenastki). Tworzący linię defensywną Sime Vrsaljko, Dejan Lovren, Domagoj Vida i Ivan Strinić to zawodnicy Atletico, Liverpoolu, Besiktasu i Sampdorii.

Czytaj także: Popis bramkarzy w rzutach karnych. Chorwacja w ćwierćfinale

W pomocy grają piłkarze Realu, Barcelony, Interu czy Fiorentiny, a w ataku gole strzelają Mario Mandżukić z Juventusu i Ante Rebić z Eintrachtu Frankfurt. Choć nie tylko oni. Ławka Chorwatów jest długa i mocna, co pokazał mecz z Islandią (2:1), w którym trener Dalić wymienił prawie całą jedenastkę prócz Ivana Perisicia i Luki Modricia.

Ten ostatni to mózg Realu, wielki wizjoner, przedstawiciel ginącego gatunku. Piłkarz równie wybitny, co kontrowersyjny. Można zaryzykować stwierdzenie, że kiedy w spotkaniu z Danią zmarnował karnego, część Chorwatów wcale nie zalała się łzami.

Modrić naraził się rodakom, biorąc w obronę Zdravko Mamicia, najpotężniejszego człowieka w chorwackim futbolu oskarżonego o defraudacje i oszustwa podatkowe. Podpisał z nim umowę, zobowiązując się do dzielenia dochodami. Kiedy przechodził do Tottenhamu, połowa kwoty z jego transferu miała trafić na konto byłego właściciela Dinama Zagrzeb. Modrić potwierdził, że chodził do banku, by wypłacać pieniądze i przekazywać je Mamiciowi, ale potem zmienił zeznania, zasłaniając się brakiem pamięci i sugerując, że śledczy namieszali mu w głowie.

W sprawę zamieszany jest także Lovren. Za krzywoprzysięstwo grozi im od sześciu miesięcy do pięciu lat więzienia.

Strącony z pomnika

Proces Mamicia podzielił Chorwatów tak bardzo, że na jednym z plakatów cyrkowych w Trogirze przedstawiono Modricia i Lovrena jako grające w chorwackich koszulkach ludzkiej wielkości szczury.