Ciężkie nogi i głowa

Rz: Dlaczego w trzecim secie zabrakło pani na boisku ?

Małgorzata Glinka:

Taka była decyzja trenera. Uznał widocznie, że gram słabo.

Nic pani nie dolegało ?

Nogi były ciężkie, głowa też. Byłam zmęczona, ale to nie tylko mój problem. To morderczy turniej. Grając dzień po dniu nie pociągnie się długo. Tylko drużyny mające dwanaście równorzędnych zawodniczek mogą liczyć na końcowy sukces.

Pięć punktów w dwóch setach, to niewiele. To pani bilans w tym spotkaniu. Były już takie mecze w karierze?

Były i gorsze. Nie jestem maszyną do zdobywania punktów. Jestem kobietą, która ma prawo do chwili słabości. Dwie, trzy zawodniczki nie pociągną drużyny. Nie jestem ostatnią deską ratunku. To musi rozkładać się na więcej osób. Chciałabym, żeby każda wzięła na siebie odpowiedzialność za wynik. Mnie wszyscy dobrze znają, wiedzą jak blokować, jak zagrywać. Jeśli nie zmienimy czegoś w systemie gry to będzie jeszcze gorzej.

A co można zmienić?

Może inaczej rozłożyć akcenty w ataku. To chyba konieczne, jeśli ma być lepiej.

Wierzy pani, że może być lepiej?

Sama nie wiem. Mecz z Włoszkami był frustrujący. Nie dały nam żadnych szans.