Konfliktów w drużynie nie ma

Rz: Wraca pan jeszcze myślami do tego, co wydarzyło się w Moskwie podczas mistrzostw Europy?

Sebastian Świderski: Gdybym powiedział, że wymazałem to wydarzenie skutecznie z pamięci i w żadnej sytuacji do niego nie wracam, skłamałbym. To wciąż w nas tkwi i szybko się tych myśli nie pozbędziemy, ale najważniejsze, by teraz skoncentrować się na innym celu. Znamy swoją wartość, wiemy, na co nas stać, jedziemy więc na Węgry bez obaw. Chcemy zagrać na igrzyskach, to jest najważniejsze. Ale żeby się tam znaleźć, musimy wywalczyć olimpijską kwalifikację, którą dają tylko zwycięstwa. Najpierw w Szombathely, później w Izmirze.

Nie ma jednej przyczyny. Sądzę jednak, że w pewnym momencie zapomnieliśmy, po co tam pojechaliśmy. Zbyt szybko oddawaliśmy rywalom inicjatywę, a gdy już przegrywaliśmy, stanowczo za długo roztrząsaliśmy to, co się stało.

W Moskwie powtarzaliście jednym głosem, że forma jest na medal, a jak było – wiemy. Jak jest teraz?

Cokolwiek bym powiedział, i tak zostanie to zweryfikowane na boisku. Najważniejsze, że jesteśmy zdrowi i mamy wspólny cel.

Pan zawsze powtarzał, że jak nic nie boli, to może być problem...

To oczywiście żart. Każdy z nas ma swoje drobne bolączki, ale nie ma sensu o nich mówić.

Tak samo jak o konfliktach, o których tyle czytaliśmy i słyszeliśmy?

Mogę zapewnić, że nie ma konfliktów, ale nie wszyscy poza boiskiem muszą się kochać i spędzać ze sobą czas.

Chce pan powiedzieć, że nie ma podziału na starych i młodych?

Jak dziesięć lat temu wchodziłem do reprezentacji, miałem 20 lat. Byli tam już Dawid Murek i Piotr Gruszka, więc nie byłem sam.

Wtedy nie było podziałów?

To były inne czasy, wiele się zmieniło. Nie sądzę, by był to teraz problem.

A te słowa, które w mediach wypowiedzieli o sobie Paweł Zagumny i Mariusz Wlazły?

Wiele rzeczy wyolbrzymiono. Dla nas wszystkich to przeszłość, nie ma o czym mówić. Najważniejsze, że Wlazły jest w dobrej dyspozycji i nic mu nie dolega.

Nie jesteście już zmęczeni współpracą z Raulem Lozano?