Siódmiak o szczypiornistach: Pomór, jakiego nie pamiętam

To prawda, każda reprezentacja po wielkim turnieju wymienia trzech–czterech zawodników, a nie dziesięciu jak u nas. Powtarzam jednak, że ci kontuzjowani się wyleczą i wrócą do kadry, że to, co zobaczymy we Francji, nie jest do końca miarodajne.

Na kogo najbardziej pan w tej reprezentacji liczy? Na Michała Daszka?

Daszek już kilka razy pokazał, że może być liderem. Naszą największą siłą w tej chwili są z pewnością skrzydła, tam występują zawodnicy, którzy są najbardziej doświadczeni. Oprócz Daszka są przecież jeszcze Mateusz Jachlewski i Przemysław Krajewski. Mam nadzieję, że presję udźwignie Rafał Przybylski, który jest właściwie jedynym, który może występować na pozycji prawego rozgrywającego. On nie będzie miał zmiennika i może ta świadomość, że od niego tyle zależy, spowoduje, że chłopak odpali? Podczas turnieju w Hiszpanii pozytywnie zaskoczył mnie bramkarz Adam Macher. Tyle kontuzji oznacza też, że nasza drużyna będzie musiała zmienić sposób gry. Do tej pory słynęliśmy ze świetnego rzutu z drugiej linii. Teraz też mamy bombardiera – Tomka Gębalę, który mierzy 212 centymetrów, ale on potrzebuje miejsca, nabiegu. Przeciwko Japonii czy Brazylii, które będą kryły bardzo ściśle, może nie mieć przestrzeni. W meczach z zespołami, które stosują płaską obronę, może jednak mieć dobre statystyki. Częściej niż dotychczas będziemy musieli stosować kontry i wykorzystywać skrzydła. Musimy zdecydowanie postawić na obronę. Dlatego może trochę dziwić, że powołania nie dostał Mateusz Kus, który był jednak klasycznym obrońcą. A w defensywie oczywiście podstawą jest waleczność i komunikacja. Ale najważniejsze jest serce do gry, a tego naszym nigdy nie brakowało i tym razem też nie zabraknie.

Dobry występ w tych mistrzostwach świata może też ułatwić drogę na mistrzostwa Europy, w ogóle droga na igrzyska wiedzie poprzez duże turnieje. Możemy wypaść z elity?

Obawiam się tego, jest to faktycznie niepokojące. Niestety, jeśli nie osiągniemy dobrego wyniku w tym turnieju, może być problem z awansem na europejskie mistrzostwa. Szczególnie, że eliminacje rozpoczęliśmy bardzo kiepsko, bo od dwóch porażek – u siebie z Serbią i na wyjeździe z Rumunią. Spadek w rankingach oznacza losowanie z gorszych koszyków, a także przebijanie się na imprezy mistrzowskie przez dwumecze z silniejszymi zespołami czy play-offy. Z elity jest dość łatwo wypaść, a powrót nie jest już tak prosty i przede wszystkim może potrwać. Dlatego tym większy szacunek dla trenera Tałanta Dujszebajewa, że jednak po igrzyskach nie odszedł, że zdecydował się tę bardzo trudną misję zaakceptować. Oczywiście nawet on nie mógł przewidzieć, że tuż przed mistrzostwami Europy jego zespół dosięgnie taka plaga kontuzji. Tałant ma za zadanie zbudować zespół na igrzyska w Tokio w 2020 roku, ale łatwiejsza droga na nie wiedzie przez inne wielkie turnieje. Jednak powtarzam: bez czarnowidztwa – cieszmy się każdym meczem i każdym punktem zdobytym przez tę młodą ekipę, nie dokładajmy presji. W pierwszym meczu przeciwko Norwegii może w czwartek wystąpić nawet dziewięciu debiutantów w turnieju o takiej randze. Zwycięstwo podbudowałoby ich psychicznie i może stać się początkiem pięknej historii.