Blisko, ale daleko

Trener Wisły Kraków Maciej Skorża lubi przywoływać przy różnych okazjach tę scenę z filmu „Szeregowiec Ryan”, gdy uratowany przez kolegów żołnierz słyszy od nich: „A teraz na to zasłuż”. Arsenal będzie dziś w rewanżu z Manchesterem United w podobnej sytuacji.

Tydzień temu na Old Trafford czuwali nad tą drużyną bramkarz Manuel Almunia, poprzeczka jego bramki przy strzale Cristiano Ronaldo i zezowate szczęście futbolu, często niesprzyjające lepszym. Dzięki temu mecz, który mógł być katastrofą, skończył się dla Arsenalu stratą tylko jednego gola, ale dziś o 20.45 (transmisja w nSporcie, skrót w TVP 2 o 23.30) szeregowiec Arsenal wyjdzie na własny stadion z podwójnym zobowiązaniem.

Nie tylko musi wygrać różnicą dwóch goli z rywalem, który w siedmiu ostatnich meczach pucharowych na wyjeździe stracił ledwie jedną bramkę. Musi też dać jakąś odpowiedź tym wszystkim kibicom, którzy patrząc na Arsenal w pierwszym meczu, pytali: „Z czym do finału Ligi Mistrzów?”.

Widzieli na Old Trafford zespół zbyt wolny i ubogi w pomysły, by rywalizować z którymkolwiek z półfinalistów. Przewaga Manchesteru w pierwszej połowie była tak wielka, że stoper Arsenalu Mikael Silvestre przypomniał sobie inny film.

– Czułem się jak obrońca fortu z „The Alamo“ – mówił Francuz o oblężeniu swojego pola karnego. Kilka pierwszych uderzeń obrona Arsenalu wytrzymała, ale w końcu piłka odbita od nogi właśnie Silvestre’a trafiła do Johna O’Shea, a ten z bliska strzelił gola, który stawia Manchester w dobrej sytuacji przed rewanżem.

Na stadion Arsenalu przyjeżdża zespół niepokonany w 24 kolejnych meczach Ligi Mistrzów. Pierwszy od sześciu lat obrońca tytułu, któremu udało się awansować w następnym sezonie do półfinału, a dziś ma szansę zostać pierwszym od 12 lat, który dotrze do finału.

Manchester wprawdzie jeszcze na Emirates nie wygrał – od przeprowadzki Arsenalu z Highbury United dwa mecze tutaj przegrali, jeden zremisowali – ale dziś nie musi zwyciężyć. Wystarczy, że zdobędzie gola, a wtedy Arsenal będzie musiał odpowiedzieć trzema.

Trudno uwierzyć, że piłkarze Arsene’a Wengera będą w stanie tyle razy pokonać obronę gości -wraca do niej wyleczony Rio Ferdinand, wątpliwy jest natomiast występ Patrice’a Evry – i bramkarza Edwina van der Sara, którego praca w pierwszym meczu sprowadzała się do wyrzucania albo wykopywania piłki. Bronić właściwie nie musiał, Arsenal strzelił na jego bramkę tylko raz. Cesc Fabregas przesunięty bliżej ataku czuł się tam jak ryba na piasku. Samir Nasri męczył się w środku boiska, co w sytuacji, gdy Theo Walcott nie potrafił uwolnić się spod opieki Evry, zupełnie podcięło drużynie skrzydła.

Arsene Wenger między wierszami przyznał się do błędów w ustawieniu i taktyce, od tygodnia zapowiada, że dziś jego drużyna zagra zupełnie inaczej. Jeden z powodów do optymizmu to odzyskanie Robina van Persie, który przez problemy z pachwiną opuścił cztery ostatnie mecze. Na rewanż Holender się wyleczył, a jego pomysłowości bardzo na Old Trafford brakowało.

Arsenal niby jest tylko o bramkę od dogrywki i dwie od finału, ale musi pójść na całość, jednocześnie nie zostawić w obronie żadnej luki, bo piłkarze United błyskawiczne kontrataki opanowali do perfekcji.

Wenger wydaje się pewny siebie. – Stać nas na to, by wygrać 2: 0. Jesteśmy 90 minut od finału, a to są wyjątkowe okoliczności. Jeśli strzelimy bramkę, Manchester poczuje presję. Będą wiedzieli, że jeszcze jeden gol i nie ma ich w Lidze Mistrzów – mówi francuski trener.