Mundial: trzecia gwiazdka na gwiazdkę

Maroko gra rolę Polski z roku 1974. Ale nie tylko ono. W Szwecji (1958) taką cieszącą oczy niespodzianką okazała się reprezentacja Francji. Miała pecha, że trafiła na zjawiskową Brazylię. Zakończyła turniej na trzecim miejscu.

W roku 1966 była to Portugalia z Eusebio. W „małym finale” pokonała Związek Radziecki z legendarnym bramkarzem Lwem Jaszynem. W 1994 furorę robiła Bułgarzy z Christo Stoiczkowem. Ale tak się upoili sukcesem, że w meczu o trzecie miejsce Szwedzi rozbili ich 4:0.

Cztery lata później brązowy medal zdobyli debiutujący na mundialu Chorwaci z Davorem Sukerem. W 2002 sensację sprawiła reprezentacja Turcji. W spotkaniu o brązowy medal udało się jej pokonać Koreę Południową, która na ten poziom dotarła dzięki decyzjom przekupnych sędziów. Ale Hakan Sukur strzelił bramkę już w pierwszej minucie i plan sędziowskiej pomocy dla gospodarzy upadł.

Czytaj więcej

Mundial 2022

Wirus atakuje. Francja w strzępach przed finałem mundialu

Tajemniczy wirus, który krąży po hotelach i autobusach mistrzostw świata w Katarze, albo po prostu ostre przeziębienie wywołane mrożącą mundial klimatyzacją dopadły reprezentację Francji. Chorują kolejni piłkarze, mistrzom świata sypie się podstawowy skład.

Te „małe finały” zostały zapamiętane. Może tak być i tym razem. Już awans Maroka do czwórki najlepszych stanowi sensację. Jeśli pokona Chorwację - będzie jeszcze większa. A może tak być.

Pojedynki dwóch przegranych w półfinałach miewają różne smaki. Dla tych, którzy jadą na mundial z myślą o zdobyciu pucharu to jest porażka. W roku 1974 Polacy pokonali Brazylię, która broniła tytułu, więc po złotym medalu posrebrzany był słabą nagrodą pocieszenia.

Nie wiadomo jak do meczu podejdzie Chorwacja, która przed czterema laty zajęła drugie miejsce. W roku 1982 Francja, rozbita fizycznie i psychicznie po półfinale z Niemcami, w którym była o krok od awansu, a Harald Schumacher omal nie pozbawił życia Patricka Battistona, na mecz o trzecie miejsce z Polską wysłała rezerwową drużynę (m.in. bez Michela Platiniego). I Polacy wygrali.

Czytaj więcej

Mundial 2022

Sergio Busquets żegna się z reprezentacją Hiszpanii

Sergio Busquets, pomocnik Barcelony i reprezentacji Hiszpanii, rozstaje się z reprezentacją po tym jak Hiszpania odpadła na mundialu w Katarze w 1/8 finału, przegrywając w rzutach karnych z Marokiem.

Teraz takich dramatycznych historii nie było. Sam fakt, że Chorwacja drugi raz z rzędu znalazła się w najlepszej czwórce jest jej sukcesem i po srebrnym medalu warto się bić o brązowy. Trudno sobie wyobrazić, że trener nie wyśle na boisko Luki Modricia.

Maroko już wygrało, więc dla niego to będzie najważniejszy mecz w historii. Kilku zawodników na pewno zmieni kluby na lepsze, bo mundial jest oknem wystawowym, a oni w nim przykuwali wzrok całego świata. A dla kraju to jest reklama, warta każdych pieniędzy.

Kiedy w roku 1986, na stadionach Meksyku po Puchar Świata maszerowała Argentyna z Diego Maradoną, kibice na trybunach skandowali hasło: „Ar-gen-tina, America Latina”. Afryka jest zbyt podzielona, aby Maroko mogło liczyć na wsparcie całego kontynentu, ale taki mecz powinien być świętem dla wszystkich Arabów.

Może być jeszcze większym, jeśli Maroko wygra. A skoro pokonało Belgię, Portugalię, postawiło się Hiszpanii i Francji, to jest w stanie wygrać i z Chorwacją. Mecz tych drużyn w grupie zakończył się bezbramkowym remisem.

Finał także nie ma faworyta. Francja jest w nim drugi raz z rzędu, a w takiej sytuacji udało się wygrać tylko dwóm reprezentacjom: Włochom przed wojną i Brazylii w roku 1962. Francja nie jest Brazylią Pelego i Garrinchy, chociaż jest Francją Mbappe, Griezmanna i Giroud. Jeśli oni będą mieli swój dzień - wszystko może się zdarzyć.

Czytaj więcej

Piłka nożna

Gianni Infantino pompuje piłkę. Obiecał World Series i klubowy mundial

Światowa federacja piłkarska zarobi w ciągu czterech lat 11 miliardów dolarów, a kalendarz rozgrywek spuchnie. Szef FIFA Gianni Infantino zapowiedział organizację 32-zespołowych klubowych mistrzostw świata oraz interkontynentalnych turniejów FIFA World Series.

Trójkolorowi są potężną maszyną, z którą strach się zderzyć. Ale jeśli ktoś się odważy, może dostać nagrodę. Nawet Polacy napędzili Francuzom trochę stracha. Tunezyjczycy ją pokonali, bo Didier Deschamps uznał, że oszczędzi siły najlepszych graczy. Anglicy zepchnęli ich do defensywy, zmuszając do panicznego wybijania piłki byle dalej od bramki.

To nie jest drużyna bez wad. Może wygra, ale przyparta do muru też się gubi. Czy gra na takim poziomie jak cztery lata temu? Trudno powiedzieć. Na podobnym. Ale jest chyba słabsza od tej, która wygrywała Puchar Świata na Stade de France, w roku 1998, kiedy w pomocy grał Deschamps z Emmanuelem Petitem i Christianem Karembeu, a z przodu Zinedine Zidane biegał tam gdzie chciał, więc trudno przypisać go do konkretnej pozycji.

Argentyna jest zmotywowana podwójnie. Ostatni raz wygrała w roku 1986. Cztery lata później przegrała finał z Niemcami. Był brzydki, stał na słabym jak na mecz najwyższej rangi poziomie, a o zwycięstwie Niemców przesądził rzut karny w końcówce.