Ryder Cup 2018 czyli Tiger Woods u Ludwika XIV

Będzie się działo – osiem kilometrów od Wersalu, jakieś 30 km na zachód od stolicy Francji. Sztandarowy ośrodek Francuskiej Federacji Golfa – Le Golf National w Guyancourt zbudowano w 1990 roku, czyli jak na tradycję golfową, całkiem niedawno.

Projektant Hubert Chesneau ze wsparciem Von Hagge Design Associates stworzył tam trzy pola: treningowe 9 dołków – L'Oiselet; 18 dołków w stylu szkockich „links" – L'Aigle (Eagle) i parkowe, ale dość otwarte mistrzowskie pole L'Albatros – tam, gdzie zaplanowano akcję 42. Pucharu Rydera.

Tradycja tego meczu sięga lat 20. poprzedniego wieku, oficjalnie pierwsze spotkanie (wtedy jeszcze USA – Wielka Brytania) odbyło się w 1927 roku w Worcester Country Club (stan Massachusetts). Amerykanie wygrali 91: 21.

Historia rywalizacji toczyła się tak, że golfiści USA mieli zwykle dużą przewagę, w końcu Jack Nicklaus zaproponował, by reprezentację Wielkiej Brytanii (od 1973 r. także Irlandii) uzupełnili najlepsi gracze z kontynentu europejskiego. Od tego czasu, czyli 1979 roku, rywalizacja znacznie zyskała, zaangażowanie kibiców wzrosło, z nim oglądalność telewizyjna i przychylność sponsorów.

Ryder Cup stał się wydarzeniem globalnym, założenie, by najlepsi golfiści świata nie brali pieniędzy za udział (zyski idą na promocję i rozwój golfa oraz cele charytatywne) dało mu rys szlachetności, dwuletni cykl rozgrywek (obecnie w latach parzystych), naprzemiennie w Europie i Stanach Zjednoczonych, sprzyja rozbudzaniu zainteresowania kibiców i chęci gry uczestników po obu stronach Atlantyku.

Dobrze znać reguły golfa, by z pełnym zaanagażowaniem oglądać tę rywalizację, ale podstawowa wiedza jest prosta: Ryder Cup to trzy dni gry od piątku do niedzieli, każdy pojedynczy mecz (parami lub singlowy) daje zwycięzcom jeden punkt dla drużyny lub pół punktu za remis.

W piątek i sobotę rozgrywa się tylko mecze para na parę, w sesjach: cztery rano, cztery po południu. Formaty gry drużynowej są dwa: foursomes (każda para gra jedną piłką, uderzenia wykonywane są naprzemiennie) i fourballs (każdy z grających gra swoją piłką, dla drużyny liczy się lepszy wynik z pary na każdym dołku). Finałowego dnia grają wszyscy: dwanaście meczów jeden na jednego.

Gra meczowa oznacza, że każdy z 18 dołków rundy to mini-mecz. Jeśli jedna ze stron (debel lub singlista) osiągnie przewagę, której nie można już odrobić (np. 3&2 – czyli 3 dołki przewagi na 2 dołki przed końcem rundy), to mecz kończy się wcześniej, można przyznawać punkt drużynie.

Jak łatwo policzyć, w ciągu trzech dni rozgrywa się 28 meczów (16 parami, 12 singli), zatem do zdobycia Puchary Rydera wystarczy 141 punktu. W przypadku remisu 14:14 puchar zostaje przy obrońcach tytułu. Ponieważ dwa lata temu ekipa USA zwyciężyła Europę w Hazeltine National Golf Club (Chaska, Minnesota) 17:11, ma pewność zatrzymania trofeum na kolejne dwa lata, jeśli zdobędzie 14 punktów. Do tej pory Amerykanie wygrali 26 razy, Europejczycy 13, dwa razy był remis.

Ryder Cup (trofeum ufundował Samuel Ryder, kupiec nasienny z Londynu, wielki miłośnik golfa) przez 91 lat historii obrósł setkami opowieści, wspomnień, legend i kontrowersji. Zyskał prestiż i siłę generowania niezwykłych kibicowskich emocji, nawet niekiedy nie całkiem bliskich elegancji i etykiecie golfa. Stał się znaczącym wydarzeniem sportowym, ale też społecznym, obyczajowym, ekonomicznym, nawet trąca czasem o politykę.

Świat lubi ten sznyt i prestiż, ale na szczęście sport na tym nie cierpi. We francuskim wydaniu będziemy oglądać Ryder Cup po raz pierwszy. Zaczęło się bardzo interesująco, w środę obie drużyny spotkały się na kolacji z homarami w salach Wersalu, można rzec, że Tiger Woods był z wizytą u króla Ludwika XIV.