Mikaela Shiffrin chce być szybsza od chłopaków

– To brzmi niegrzecznie i arogancko, bo kim ja niby jestem, żeby mówić o pięciu złotych medalach olimpijskich w narciarstwie? Tyle to można zdobyć w pływaniu, tam jest więcej okazji. Michael Phelps może to osiągnąć. A ja jestem przecież tylko małą dziewiętnastolatką.

A jednak to powiedziała. Mikaela Shiffrin marzy o pięciu tytułach mistrzowskich w narciarstwie alpejskim podczas zimowych igrzysk w 2018 roku w Pyeongchang (Korea Płd).

W Soczi Amerykanka zdobyła złoto w slalomie, stając się najmłodszą w historii mistrzynią olimpijską w tej konkurencji – miała 18 lat i 345 dni. Rok wcześniej w Schladming wywalczyła slalomowe mistrzostwo świata. Do kompletu dołożyła dwie małe Kryształowe Kule w tej konkurencji – za sezony 2013 i 2014.

Sukces został doceniony. W rodzinnym Vail – amerykańskim kurorcie narciarskim w górach stanu Kolorado – można już spacerować po Mikaela Way. Uliczkę nazwano na cześć nowej mistrzyni.

Poza umowami z wytwórcami sprzętu narciarskiego zawodniczka podpisała kontrakty reklamowe z producentem okularów Oakley, spożywczą firmą Barilla oraz potężną grupą kapitałową  Procter and Gamble. Ocenia się, że potencjał marketingowy Shiffrin co najmniej dorówna sile marki słynnej rodaczki Lindsey Vonn, która na reklamie zarabia 3 mln dolarów rocznie.

Jednak wielkie marzenie małej dziewiętnastolatki będzie trudne do spełnienia. Jedynym olimpijczykiem, który odniósł podobny sukces w zimowych igrzyskach, był Eric Heiden – w 1980 roku w Lake Placid amerykański panczenista pięciokrotnie stawał na najwyższym stopniu podium. Wygrał każdy wyścig, od 500 m do 10 km.

Komplety medali w konkurencjach alpejskich na jednych igrzyskach zdobywali Austriak Toni Sailer (Cortina d'Ampezzo 1956) i Francuz Jean Claude Killy (Grenoble 1968). Wówczas rywalizowało się w slalomie, gigancie i zjeździe. W 2002 roku w Salt Lake City Chorwatka Janica Kostelic także wywalczyła trzy tytuły – w slalomie, gigancie i kombinacji.

Zdaniem specjalistów Shiffrin musi jeszcze zdobywać umiejętności niezbędne w konkurencjach szybkościowych. To możliwe, choć – jak wskazują przykłady Szwedki Anji Paerson i Amerykanina Bode Millera – sukcesy w konkurencjach technicznych i szybkościowych nie muszą iść w parze, raczej te drugie następują po pierwszych.

Z powodu slalomowej specjalizacji Shiffrin nie miała też wielu okazji do bezpośredniej rywalizacji ze starszą koleżanką. Lindsey Vonn wybiera zwykle supergigant i zjazd (w tych konkurencjach wywalczyła złoto i brąz podczas igrzysk w Vancouver).

W ostatnich sezonach zazwyczaj się mijały, także z powodu kontuzji kolana, którą leczyła Vonn. Bardziej utytułowana z Amerykanek wraca jednak na stok i niewykluczone, że obie spotkają się na trasie podczas przyszłorocznych mistrzostw świata w Vail, gdzie Shiffrin może wystartować także w konkurencjach szybkościowych.

Młoda alpejka docenia klasę utytułowanej rywalki, ale zżyma się na powtarzające się porównania. – Nie chcę być młodą Tiną Maze ani nową Lindsey Vonn – powtarza. I dodaje, że woli narciarzy.