Kolarstwo: Nadszedł czas kanibali

„Cudny” – napisał francuski dziennik „L’Equipe” o sobotnim wyścigu Milan – San Remo. Wiosenny klasyk dał widzom to, co kolarstwo ma najlepszego – emocje i walkę do samego końca. Wygrał Mathieu Van Der Poel.

28-letni Holender pięć kilometrów przed metą oderwał się od małej grupki znakomitych rywali: Słoweńca Tadeja Pogacara, Belga Wouta Van Aerta i  Włocha Filippo Ganny. Utrzymał przewagę aż do mety i na Via Roma w San Remo finiszował samotnie, triumfował w takim samym stylu jak 62 lata temu jego sławny dziadek, Francuz Raymond Poulidor.

Czytaj więcej

Inne sporty

Wielka emigracja na dwóch kołach

Przed tegorocznym sezonem aż 19 juniorów opuściło Polskę. To dla nich jedyna szansa, aby pójść w...

Holender wygrał trzeci „Monument”, jeden z pięciu klasyków (Milan – San Remo, Tour des Flandres, Paryż – Roubaix, Liege – Bastogne – Liege, Il Lombardia). Z obecnie ścigających się kolarzy tyle samo zwycięstw w legendarnym cyklu ma Tadej Pogacar, który był w sobotę trzeci.

Chcą wygrywać zawsze

Van Der Poel, Pogacar, Van Aert, Słoweniec Primoż Roglić, Belg Remco Evenpoel to nazwiska, które powinny pojawiać się na liście zwycięzców najważniejszych tegorocznych wyścigów. W ubiegłym roku na 31 imprez rangi World Tour ta piątka wygrała 15. Jest jeszcze Duńczyk Jonas Vingegaard, który w 2022 roku był niespodziewanie pierwszy w Tour de France i w swoim mniej spektakularnym stylu, ograniczając starty, przygotowuje się do obrony tytułu.

Pozostali, a szczególnie 24-letni Pogacar i dwa lata młodszy Evenpoel są nazywani „kanibalami” . Chcą wygrywać zawsze i wszystko. Słoweniec tydzień temu spektakularnie ograł rywali w wyścigu Paryż – Nicea, był najlepszy na trzech etapach i  w klasyfikacji generalnej. Niektórych zniechęcił do kolarstwa. – Kiedy on przyśpieszał, czułem się jakbym spadał. Nie chcę w ten sposób przegrywać – mówił Francuz Romain Bardet, siódmy w wyścigu Paryż - Nicea.

W 2023 roku Pogacar ma już w statystykach dziewięć zwycięstw. Wygrywali także Evenpoel – w Wyścigu Dookoła Zjednoczonych Emiratów Arabskich, Roglić – w Tirreno – Adriatico. Bez zwycięstwa pozostaje jedynie Van Aert, bardzo zawiedziony czwartą pozycją w Milan – San Remo. A mamy dopiero preludium sezonu kolarskiego, żyjącego od lat swoim stałym rytmem. Wiosna to tradycyjnie czas na klasyki. Najważniejsze z nich: Tour des Flandres (2.04), Paryż – Roubaix (09.04), Amstel Gold Race (16.04), Strzała Walońska (19.04), Liege – Bastogne – Liege (23.04). 

Potem przyjdzie czas na wielkie toury: Giro d’Italia (6.05 – 28.05), w lipcu – rozpoczynający się w Kraju Basków – Tour de France (1.07 – 23.07) i Vuelta a Espana (26.08–17.09). W nietypowym terminie – na początku sierpnia – rozegrane zostaną w Glasgow mistrzostwa świata.

Pojedyncze wyścigi pewnie będą wygrywać inni kolarze, ale ponownie zanosi się na sezon stojący pod znakiem dominacji tych samych zawodników. Może ta hierarchia zostanie naruszona w Tour de France. W ubiegłym roku Pogacar, dwukrotny zwycięzca „Wielkiej Pętli”, został niespodziewanie pokonany przez Vingegaarda. Duńczyk w Paryż – Nicea był trzeci. – Jonas nigdy nie był wiosną w tak dobrej formie. A najwyższą będzie miał w lipcu – zapowiedział Griescha Niermann, dyrektor sportowy grupy Jumbo-Visma.

W kolarskiej elicie w tym sezonie jeździ siedmiu zawodników z Polski: Kamil Gradek i Filip Maciejuk (Bahrain – Victoroius), Cesare Benedetti (Bora – Hansgrohe), Łukasz Wiśniowski (Education – EasyPost), Michał Kwiatkowski (Ineos), Łukasz Owsian (Arkea-Samsic), Rafał Majka (UAE Team Emirates). 

Ważne punkty

Polacy już dawno, nawet ci najlepsi, spadli do roli pomocników. Jeżeli ktoś miałby osiągnąć dobry wynik, to w dalszym ciągu Kwiatkowski albo Majka. Ten pierwszy - mistrz świata z 2014 roku, zwycięzca Milan – San Remo z 2017 roku, w ubiegłym roku triumfował w Amstel Gold Race. Wciąż jest ceniony w jednej z dwóch najbogatszych grup zawodowych – Ineos. Z brytyjskim zespołem ma kontrakt ważny do 2025 roku.