Czeska szkoła znów triumfuje. Barbora Krejcikova mistrzynią Wimbledonu

Trwa piękna czeska historia w kobiecej części najbardziej prestiżowego z Wielkich Szlemów. Rok po zwycięstwie Markety Vondrusovej po mistrzowski tytuł w Londynie sięgnęła tym razem Barbora Krejcikova. To trzecia tenisistka z tego kraju, która w XXI wieku odniosła zwycięstwo w Wimbledonie.

W 2011 i 2014 roku wygrywała Petra Kvitova, a szkołę czeski tenis godnie reprezentowała trzy lata temu Karolina Pliskova, która w finale uległa Ashleigh Barty. Z Czeszek w All England Lawn Tennis and Croquet Club triumfowała jeszcze Jana Novotna. W 1998 roku pokonała Francuzkę Nathalie Tauziat.

List do Jany Novotnej

Prawdopodobnie bez tego ostatniego zwycięstwa nie byłoby dziś wygranej Krejcikovej. Na początku swoje zawodowej kariery tenisowej nowa mistrzyni Wimbledonu poprosiła byłą mistrzynię (też urodzoną w Brnie) o tenisowe rady i wsparcie. Napisała do niej list. Novotna nie odmówiła. Wiele opowiadała jej o doświadczeniach z londyńskiego turnieju, o porażce z 1993 roku ze Steffi Graff, o zwycięstwie pięć lat później. Przez trzy lata udzielała jej bezcennych wskazówek. Na całe życie.

Czytaj więcej

Tenis

Wimbledon. Novak Djoković oszukał naturę. Czy znowu czerpał energię z drzew?

Novak Djoković miesiąc po zabiegu, który miał go wyeliminować z turnieju, zagra o awans do finału Wimbledonu. - Jest nadczłowiekiem - nie ma wątpliwości Carlos Alcaraz.

Już po półfinale z Jeleną Rybakiną Krejcikova wiele wzruszona mówiła o tej wyjątkowej współpracy i przyjaźni. Miała łzy w oczach. Po ostatniej piłce finału i podziękowaniach dla rywalki i sędzi, uniosła sugestywnie wzrok w górę. W trakcie ceremonii dekoracji poświęciła swojej mentorce kilka minut. Novotna zmarła w 2017 roku na raka.

Nie ma lepszego dowodu na to, że to zwycięstwo choć niespodziewane, nie bierze się z przypadku. 28-letnia tenisistka z Brna kontynuuje wspaniałe czeskie tradycje. Novotna też przecież była szkolona przez inną wielką mistrzynię, dwukrotną finalistkę Wimbledonu Hanę Mandlikovą.

Tenisem żyje na co dzień

Krejcikova różni się od słynnych rodaczek. Potrafi grać i wygrywać wszędzie, na każdej nawierzchni i nie tylko w tej jednej konkurencji. Pierwszy wielki sukces w singlu odniosła na mączce, na Roland Garrosie trzy lata temu. Wtedy w finale ograła Anastazję Pawluczenkową. Nadal regularnie uczestniczy w turniejach deblowych. Zwyciężyła we wszystkich Wielkich Szlemach, a Wimbledon dwukrotnie. Z Katariną Siniakovą jest aktualną mistrzynią olimpijską w grze podwójnej.

Wielokrotnie powtarza, że żyje tenisem na co dzień. Rozmawia o swoim sporcie w gronie rodzinnym. Jak tylko może obserwuje mecze na żywo.  – Ja naprawdę uwielbiam ten sport i dlatego oglądam też mecze tenisowe jako widz. Przypatruję się stylowi gry, jak inni uderzają piłkę. Lubię czuć meczowy rytm na najwyższym i najniższym poziomie – mówiła w wywiadzie dla francuskiego dziennika „L’Equipe” Czeszka.

W Wimbledonie Krejcikova bardziej stawiała na debel

Tenis nie zawsze się jej odwdzięczał. Kontuzja łokcia w 2022 roku wykluczyła ją z gry na kilka miesięcy. Mimo to wygrywała w deblu, a w ubiegłym roku w singlu w Dubaju była w stanie wyeliminować Arynę Sabalenkę, Jessikę Pegulę i zwyciężyć w finale z Igą Świątek.

Czytaj więcej

Tenis

Wimbledon. Novak Djoković oszukał naturę. Czy znowu czerpał energię z drzew?

Novak Djoković miesiąc po zabiegu, który miał go wyeliminować z turnieju, zagra o awans do finału Wimbledonu. - Jest nadczłowiekiem - nie ma wątpliwości Carlos Alcaraz.

Ten sezon nie układał się najlepiej. Od lutego do Wimbledonu rozegrała 10 spotkań i tylko trzy wygrała. Do Londynu nie jechała z wielkimi nadziejami, bardziej liczyła na dobry występ w deblu w parze z Laurą Siegemund Odpadły w ćwierćfinale.

Ciężki bój stoczyła już w pierwszej rundzie, w której w trzech setach po trzech godzinach i 15 minutach pokonała Weronikę Kudermietową (7:6, 6:7, 7:5). Bardzo cenne zwycięstwo odniosła w czwartej rundzie, z jedną z najrówniej grających w tym sezonie tenisistek, Danielle Collins (7:5, 6:3). Potem były zwycięstwa z Łotyszką Jeleną Ostapenko (6:4, 7:6) i zwyciężczynią sprzed dwóch lat Kazaszką, poważną faworytką do zwycięstwa, Jeleną Rybakiną (3:6, 6:3, 6:4).

Barbora Krejcikova wraca tam, gdzie jest jej miejsce

W finale była zdecydowaną faworytką. Jej rywalką była rewelacyjna i niepozorna Jasmine Paolini. Włoszka wystąpiła co prawda nieco ponad miesiąc temu w finale Roland Garrosa, ulegając Idze Świątek 2:6, 1:6, ale przed rozpoczęciem Wimbledonu Paolini nie wygrała meczu w londyńskim turnieju.  

Argumentów przeciw Włoszce było jeszcze więcej. Paolini dopiero niedawno wkroczyła na tenisowe salony, nie miała znaczących sukcesów, mierzy zaledwie 163 cm. W erze open Wimbledon wygrały tylko cztery tenisistki poniżej 170 cm – Billie Jean King (obserwowała ten finał z loży), Evonne Goolagong, Chris Evert i Simone Halep.

Czytaj więcej

Sport

Piękna i zdradliwa. Trawa zaszkodzi Hubertowi Hurkaczowi i polskiemu tenisowi?

Zielona trawa na Wimbledonie – mimo że już udeptana – wciąż prezentuje się pięknie, ale mocno dała się we znaki wielu tenisistkom i tenisistom, w tym Hubertowi Hurkaczowi.

Krejcikova w pierwszym secie zagrała zgodnie z przewidywaniami. Była wyraźnie lepsza. Straciła dwa gemy. W drugim wielkie serce do gry pokazała Paolini. Z wielką ambicją walczyła o każdy punkt. Wyrównała. Ostatni akord Wimbledonu w turnieju singla pań początkowo należał do serwujących. Czeszka przełamała jednak Włoszkę w siódmym gemie. Miała przewagę, ale mimo większego doświadczenia w końcówce przy wyniku 5:4 walczyła z własnymi emocjami. Wykorzystała dopiero trzecią piłkę meczową.