Mistrzowie świata się kłócą

Niepokój budzi klasa grupowych rywali, a przede wszystkim kontuzja wykluczająca z gry kapitana Fabio Cannavaro i brak doświadczenia trenera Roberto Donadoniego.

Przed losowaniem grup włoskie media krytykowały zasady podziału na koszyki, a „Gazzetta dello Sport” nawet wykrakała, że Włosi znajdą się w jednej grupie z Francją, Holandią i Rumunią. Donadoni, związek futbolowy (FIGC) i piłkarze do dziś powtarzają, że aktualni mistrzowie świata z urzędu są faworytami turnieju i jest im wszystko jedno, w której fazie zmierzą się z najlepszymi.

Wysokość premii, jakie piłkarze i sztab szkoleniowy wynegocjowali ze związkiem, odzwierciedla ten sposób myślenia: wyjście z grupy – 15 tys. euro na głowę, ćwierćfinał – 80 tys., półfinał – 120 tys., finał – 150 tys., a zwycięstwo 215 tys., czyli o 35 tys. euro mniej, niż otrzymała ekipa Marcello Lippiego za zdobycie mistrzostwa świata.

FIGC z wypłatą premii nie będzie miał najmniejszego kłopotu, bo squadra azzurra jest kurą znoszącą związkowi złote jajka. W tym roku już wprowadziła do kas 74 mln euro (prawa TV, sponsoring, wykorzystanie wizerunku).

Włoscy bukmacherzy też są optymistami i najmniej płacą za finał Włochy – Niemcy, choć za faworyta uważają drużynę Joachima Löwa. O wiele ostrożniejsze są media. Wskazują, że reprezentacja to równanie z 24 niewiadomymi.

Największe wątpliwości budzi trener. Donadoni był świetnym piłkarzem (wicemistrz świata i as Milanu), ale jedyne liczące się sukcesy trenerskie odniósł z klubem Livorno (awans do serie A i Pucharu UEFA), skąd go zresztą w niejasnych okolicznościach zwolniono.

Złośliwi do dziś twierdzą, że został selekcjonerem reprezentacji z łapanki po rezygnacji Lippiego, i to w czasie, gdy FIGC w wyniku afery korupcyjnej został oddany pod zarząd komisaryczny, w którym zasiadał jego przyjaciel z boiska Demetrio Albertini. Drużyna Donadoniego co prawda awansowała do finałów ME z pierwszego miejsca, ale prestiżowy dwumecz z Francją przegrała (porażka i remis).

Wielkiego zaufania do szkoleniowca nie ma też FIGC. Dopiero w ubiegłym tygodniu związek przedłużył z nim kontrakt do 2010 r. (1,6 mln euro za sezon), ale z prawem unieważnienia, jeśli reprezentacja zawiedzie w ME, czyli nie wejdzie przynajmniej do półfinału.

Donadoni jest mrukliwy i flegmatyczny, uśmiecha się rzadziej od Dino Zoffa, a nosi się gorzej niż Lippi, co przesądza o dość chłodnym stosunku mediów, które dają do zrozumienia, że Donadoni wszedł w o wiele za duże buty swego poprzednika.

Jeśli chodzi o 23 wybrańców Donadoniego, było nieco pretensji, że do Austrii nie zabrał Pippo Inzaghiego, ale najwięcej kontrowersji wzbudziło powołanie genialnego, choć niesfornego Antonia Cassano, z którym dotychczas żaden trener nie dał sobie rady.

Legendarny Enzo Bearzot, który z Włochami zdobył tytuł w 1982 r., powiedział, że nigdy nie powołałby piłkarza, który może rozbić i podzielić grupę. Lippi przypomina, że zdobył mistrzostwo świata, bo postawił na grupę, a nie gwiazdy. W Niemczech w jego drużynie zagrało w sumie 19 piłkarzy (jeśli chodzi o tych z pola, na boisku nie pojawił się jedynie Massimo Oddo), a 12 bramek zdobyło dziesięciu graczy.