Polscy skoczkowie w Pjongczangu: Rośnie mur pewności siebie

Korespondencja z Pjongczangu

Trener Stefan Horngacher wysłał na dwa dni treningów całą piątkę. Już po seriach środowych wiedział, że najsłabszy w grupie jest wciąż Piotr Żyła, w czwartek zdania nie zmienił, bo nie mógł. Wystawi na piątkowe kwalifikacje (początek o 13.30 czasu polskiego) tę samą czwórkę, która startowała na skoczni normalnej: Kamil Stoch, Dawid Kubacki, Stefan Hula i Maciej Kot.

– Trener już po drugim skoku treningowym powiedział mi, że nie wezmę udziału w kwalifikacjach. Jest mi smutno, ale taki jest sport. Z moimi skokami stało się coś niedobrego. Nie umiałem znaleźć równowagi. To był największy problem. Do nikogo nie mam pretensji. Do siebie też nie. Nie myślę już o konkursie drużynowym. Oni będą walczyć o medale, będę im kibicował – mówił Żyła.

Stoch skakał w czwartek tylko dwa razy. Więcej nie trzeba było. W pustawej scenerii, ale przy głośnej muzyce, w drugiej próbie poleciał jak nikt inny aż 139,5 m (ze skróconego rozbiegu), można było bić brawo i uwierzyć, że zaprzyjaźnił się ze skocznią na dobre.

– Cieszę się, że wkładam kolejne cegiełki do muru pewności siebie. Skaczę tu z łatwością. Trener zapytał, czy chcę skakać trzeci raz. Odpowiedziałem, że wystarczy. Skupiam się na tym, na czym muszę, reszta wychodzi sama – komentował lider drużyny.

Pozostała trójka też wyglądała obiecująco, zwłaszcza Kubacki prezentował miłą oku stabilność i mówił o znalezieniu w próbach oczekiwanej z tęsknotą iskierki. – Było trochę tego szukania, ale wydaje mi się, że coś znalazłem. Ostatni skok naprawdę mi się podobał. Poprzednie też nie były złe, ale czegoś im brakowało. Dążę do ideału – zapewniał dziennikarzy.

Konkurs indywidualny odbędzie się o 13.30 w sobotę, konkurs drużynowy o tej samej porze w poniedziałek.

Dużo się działo w czwartek na igrzyskach, Koreańczycy uznali, że trzeba tłumnie iść do Gangneung Ice Arena na program dowolny par sportowych. Głównym powodem był start pary Ryom Tae-Ok i Kim Ju-Sik – jedynych reprezentantów Korei Północnej, którzy awansowali na igrzyska wedle zwykłych reguł kwalifikacji, nie dzięki polityce.

Od polityki w ich przypadku trudno było jednak uciec, tym bardziej, że cheerleaderki Kima też dotarły do hali i z czerwonymi flagami KRLD w dłoniach wspierały rodaków bez wytchnienia, krzycząc, tańcząc i śpiewając pieśni ludowe oraz patriotyczne.

Trzeba to oddać: para koreańska jeździ dobrze. Pod okiem kanadyjskiego trenera Brunona Marcottego pracowała kilka miesięcy w Montrealu, choreografię do muzyki Beatlesów ułożyła im siostra Brunona, Julie. Para poprosiła o pomoc w kwietniu 2017 roku w Helsinkach podczas mistrzostw świata.

Bruno Marcotte musiał wprawdzie najpierw kilka tygodni chodzić po urzędach, załatwiać pozwolenia i wizy dla pary Koreańczyków, ich rodzimego trenera z Pjongjangu oraz północnokoreańskiego opiekuna, który jako jedyny z czwórki mówił po angielsku. Dolary mieli, ale tylko gotówkę, co w Kanadzie życia nie ułatwia. Z mieszkania na lód musiał wozić ich trener albo jego znajomi, bo żadne nie umiało prowadzić samochodu.

Ćwiczyli do września, by potem pojechać do Oberstdorfu i tam zakwalifikować się na igrzyska w zawodach Nebelhorn Trophy. Trener Marcotte dopiero wtedy zdał sobie sprawę, że zrobił coś więcej, niż myślał. Telefony ze świata dzwoniły bez przerwy. Panna Ryom i kawaler Kim nie byli kandydatami do medali, ale zajęli w Pjongczangu 13. miejsce, poprawili wszystkie osobiste rekordy punktowe i spowodowali, że także przewodniczący MKOl Thomas Bach przyszedł na występ, a po nim zaprosił parę do loży honorowej, co uwieczniły media.

Rywalizację par sportowych wygrali Aliona Savchenko i Bruno Massot. Przepis na sukces jest taki: wziąć łyżwiarkę ukraińską i łyżwiarza francuskiego, dać im obywatelstwo, połączyć w parę i gotowe.

W szczegółach tak prosto nie było. Savchenko, zdolna dziewczyna z Kijowa, córka ciężarowca, startowała w piątych igrzyskach. W Salt Lake City występowała jako Ukrainka, ze Stanisławem Morozowem, byli wcześniej mistrzami świata juniorów. Potem na długie lata związała się z Robinem Szolkowym, dla którego pojechała do Niemiec i zmieniła obywatelstwo, po zdaniu stosownych egzaminów.

Byli sławną parą, zaliczali kolejne igrzyska (w Vancouver i Soczi zdobyli brązowe medale), pięć razy zostawali mistrzami świata. Szolkowy zdecydował w 2014 roku zakończyć karierę, teraz trenuje łyżwiarzy spod flagi OAR (czyli Rosji).

Massot pochodzi z Caen. Miał wcześniej za partnerkę urodzoną w Rosji Darię Popową i z nią zajął 15. miejsce w MŚ 2014. Na igrzyska do Soczi nie pojechali, bo nie udało się dostatecznie szybko załatwić uznania Popowej za Francuzkę. Z Alioną się znali, do poważnych rozmów doszło po sezonie 2014, gdy oboje zakończyli starty z dotychczasowymi partnerami.

Francuz też musiał przejść trzy fazy zostawania Niemcem. Egzamin ustny i rozmowę na temat kultury i historii nowej ojczyzny przeszedł gładko, dwa razy potknął się na egzaminie pisemnym z gramatyki. Trzecia nieudana próba mogła go wykluczyć ze startu w igrzyskach, więc się przyłożył i otrzymał stosowny papier w bawarskim mieście Sonthofen, niedaleko Oberstdorfu, gdzie mieszka Aliona z mężem, brytyjskim artystą grafikiem Liamem Crossem.