Otylia przegrywa

Nie ma za wiele do pisania o pierwszych polskich startach. Nowy rekord kraju Katarzyny Baranowskiej na 400 m stylem zmiennym (4.36,95) daje nadzieję na finał, ale na dystansie dwa razy krótszym.

Otylia Jędrzejczak chciała popłynąć na 100 m motylkiem, ale jej czas 58,53 oznaczał niestety tylko 17. miejsce. Polska mistrzyni nie jest szybka, ale wierzy w swą wytrzymałość.

Weryfikacja w eliminacjach na 400 m kraulem nie wyjaśniła wiele – 9. miejsce, tuż za Laure Manaudou i za finałem. Czas gorszy o sekundę od rekordu życiowego. Narzekanie na kostiumy w przypadku Jędrzejczak ma uzasadnienie – jedna z ostatnich prób skończyła się rozdarciem.

Paweł Korzeniowski i Przemysław Stańczyk popłynęli na 400 m kraulem o wiele za wolno, by marzyć o awansie. Dla Korzeniowskiego to nie jest powód do zmartwień, ma przed sobą główny dystans 200 m motylkiem, ale Stańczyk może już tylko obiecywać, że postara się lepiej w sztafecie 4x200 m.

– Popłynęłam, jak popłynęłam, wynik mnie zadowala, może chciałabym być szybsza, ale widać nie byłam przygotowana. Poza tym poznałam basen, miałam kostiumy do sprawdzenia, chciałam dobrze się poczuć, więc tak czy siak, trzeba było popłynąć na 100 m motylkiem. Wytrzymałości nie straciłam, dziś jest tak, jutro może być inaczej – mówiła Jędrzejczak.

Polacy rozpoczęli więc skromnie – przez dwa dni nikt nie awansował do półfinału lub finału. Tylko Baranowska jest usprawiedliwiona, gdyż pobiła rekord kraju o 3 sekundy. Do ósmego miejsca zabrakło jej 0,4 sekundy.

Wyczyn Phelpsa i jego rekord świata na 400 m stylem zmiennym (4.03,84) przesłonił w niedzielę inne niezwykłe finały. Australijka Stephanie Rice także pobiła rekord świata na 400 m stylem zmiennym (4.29.45), co chwila padały rekordy olimpijskie i kontynentalne. Świat znów przyspieszył i trudno uwierzyć, oglądając z bliska bary pływaczek i pływaków, że to wyłącznie zasługa nowych kostiumów.

Zanim Phelpsa powitał w olimpijskiej pływalni krzyk tysięcy chińskich gardeł (poza lokalnymi sławami nikt nie miał takiego przyjęcia), gwiazdą trybun był prezydent USA, który do Pekinu przybył z całą rodziną, George’a Busha seniora nie wyłączając. Wyścig mężczyzn na 400 m stylem zmiennym na oczach prezydentów otwierał pierwszą sesję finałów, skutek był oczywisty, po czterech minutach z niewielkim okładem nic ważniejszego zdarzyć się już nie mogło.

Faworyt, już bez wąsów á la Spitz, wystartował najlepiej, lecz po 50 metrach motylkiem liderem był zawzięty Laszlo Cseh i to w czasie, który dawał nadzieję na poprawienie rekordu świata. Phelps przyspieszył, do stylu grzbietowego ruszył z małą przewagą nad Węgrem, niespodzianka przyszła z drugiej strony, tam gdzie płynął drugi z Amerykanów Ryan Lochte. Po 150 metrach to on objął prowadzenie.

Mistrzowi pomogła rywalizacja i pewnie popracował w Baltimore nad stylem klasycznym, bo wreszcie zaczął wszystkim uciekać, rekord świata był pewny, choć do mety brakowało jeszcze trzech długości basenu. Lochte potrafił odrobić żabką stratę do Cseha, ale w kraulu osłabł i wyraźnie przegrał walkę o srebro. Węgier ustanowił rekord Europy: 4.06,16. Nowy rekord świata Phelpsa jest lepszy od poprzedniego o prawie 1,5 sekundy i każe znów pytać o granice możliwości Amerykanina.

Bohater dnia mówił, że przed startem nie czuł się zbyt pewnie, że żabka to wciąż jego problem, ale najwięcej strachu przyniosło mu odkrycie, że po 200 metrach ma tuż za sobą dwóch rywali.