Kylian Mbappé wszystko robił wcześniej

„Galaktyczny", „atomowy", „gotowy na odebranie Messiemu korony króla światowego futbolu". Lektura prasy francuskiej (i nie tylko) nie pozostawia złudzeń, kto był bohaterem pierwszego wieczoru Champions League po zimowej przerwie.

„Le Parisien" pisze, że Mbappe dał na Camp Nou przedstawienie z innej planety. „L'Equipe" nie ma wątpliwości, że był to jego najlepszy występ w europejskich pucharach. Nie może być inaczej, skoro ostatnim człowiekiem, któremu udało się strzelić Barcelonie trzy gole na wyjeździe, był Andrij Szewczenko (Dynamo Kijów). To zdarzyło się w 1997 roku, ale w fazie grupowej. W rundzie pucharowej nie dokonał tego nikt. „Przez Camp Nou przeszedł huragan i doprowadził Barcę do upadku" – skomentował porażkę Katalończyków (1:4) „Mundo Deportivo".

– Wygraliśmy w wielkim stylu, ale jeszcze nie awansowaliśmy – zauważa skromnie Mbappe, choć swoim występem przyćmił piłkarskiego boga. I zrobił to w jego świątyni. „Messi? Nie, prawdziwym fenomenem jest Mbappe" – zachwyca się „Gazzetta dello Sport", sugerując, że jesteśmy świadkami symbolicznej zmiany warty.

Śladami Henry'ego

Messi i Ronaldo, jakkolwiek skrupulatnie by o siebie dbali, czasu nie oszukają. Pierwszy skończy w czerwcu 34 lata, drugi obchodził niedawno 36. urodziny. A Mbappe przed Bożym Narodzeniem zdmuchnął na torcie dopiero 22 świeczki i może błyszczeć przez kolejną dekadę.

– Ja tylko pomagam Neymarowi. To on jest centrum tego projektu – opowiadał w rozmowie z „France Football". Ale Brazylijczyka we wtorek zabrakło w składzie Paris Saint-Germain, leczy kontuzję, a Mbappe wziął całą odpowiedzialność na własne barki. Strzelał, dryblował, rozgrywał, był nie do zatrzymania dla defensywy Barcelony. W internecie furorę robi zdjęcie, na którym wracający po kontuzji Gerard Pique nie nadąża za Mbappe i próbuje go powstrzymać, szarpiąc bezradnie za koszulkę.

Thomas Meunier, który w ubiegłym roku przeszedł z Paryża do Dortmundu, porównał go do Thierry'ego Henry'ego. Nie tylko dlatego, że obaj urodzili się na przedmieściach stolicy Francji, wychowali w słynnej szkółce Clairefontaine, nie zostali dostrzeżeni przez PSG i zaczynali kariery w Monaco.

– Kylian jest tak samo szybki i nie boi się pojedynków. Przyszłość należy do niego i do Erlinga Haalanda – zaznacza Meunier.

Obydwu już kusi Real. „Marca" napisała, że we wtorek przed telewizorami usiadł cały Madryt, by zobaczyć Mbappe w akcji. Kibice oszaleli na jego punkcie, coraz głośniej domagają się transferu, a prezes Realu Florentino Perez znalazł się pod dużą presją, by spełnić wreszcie obietnicę i sprowadzić go na Santiago Bernabeu.

Jakość nie ma wieku

Mbappe nie ukrywał, że od dziecka był fanem Królewskich. Dzień, w którym poznał Zinedine'a Zidane'a (podczas tygodniowych testów w 2013 roku), uważał za najlepszy w swoim życiu. Ale podobno dał katarskim właścicielom PSG słowo, że wypełni umowę obowiązującą do czerwca 2022 roku, a po zwycięstwie nad Barceloną przekonywał, że nie podejmie decyzji na podstawie jednego meczu. – Byłbym głupi, gdybym tak zrobił. Zawsze powtarzałem, że jestem tu szczęśliwy. A takie występy czynią mnie jeszcze szczęśliwszym. Teraz to koszulka PSG jest bliska mojemu sercu – podkreśla.

Życie nauczyło nas, że takie deklaracje są niewiele warte, w świecie futbolu sentymenty coraz częściej uznawane są za słabość, ale gdy Mbappe mówi o długu wdzięczności, można wierzyć w jego szczerość. Przed trzema laty PSG nie wahało się wykupić go z Monaco za 180 mln euro, czyniąc go drugim najdroższym piłkarzem świata. Nie obawiało się stawiać na młokosa, dało mu szansę zaistnieć na dużej scenie. A on odpłacił się już 111 bramkami (w 153 meczach).

– Jakość nie ma wieku – odpowiadał selekcjoner Didier Deschamps, pytany przez dziennikarzy, czy nie za wcześnie powołał go do reprezentacji. Mbappe zadebiutował w niej w 2017 roku, jeszcze przed 19. urodzinami. Kilkanaście miesięcy później był już mistrzem świata, najmłodszym strzelcem gola na mundialu dla Francji i drugim nastolatkiem po Pele, który trafił w finale.