Kiedy w telewizyjnych relacjach przypominano jesienny mecz w Krakowie, wygrany przez Lecha 4:1, pokazywano twarz Petera Singlara. Obrońca Wisły nie wierzył w to, co się stało, stał jak wryty, patrzył na tańczących z radości gości.
Wtedy wydawało się, że mistrz Polski abdykuje bez sprzeciwu, przyznając, że jego następca jest szybszy, lepszy technicznie i bogatszy. Lechem zachwycała się cała Polska, tak jak mówiła o problemach Wisły, która po kolei żegnała się z marzeniami o Lidze Mistrzów, Pucharze UEFA i – wydawało się – obronie tytułu mistrzowskiego. Wczoraj w Poznaniu Singlar bliski był pełnej rehabilitacji. Po jego golu w 52. minucie Wisła prowadziła, potwierdzając, że zdecydowanie za szybko została skreślona z walki o pierwsze miejsce.
Skorża wystawił na mecz z Lechem obronę, w której tylko Arkadiusz Głowacki grał na swoim miejscu. Piotr Brożek musiał pauzować za żółte kartki, Marcin Baszczyński zastąpił na środku obrony Marcelo. To oni sprawili, że pierwsza połowa i pół godziny drugiej były dla Roberta Lewandowskiego najcięższym czasem w ekstraklasie. Młody napastnik Lecha zderzył się z Głowackim – jednym z najbardziej doświadczonych piłkarzy ligi – i przegrywał niemal każdy pojedynek.
Wygrał raz. W 82. minucie dał się sfaulować tuż przed polem karnym, Głowacki powinien się cieszyć, że zobaczył tylko żółtą kartkę, bo sędzia mógł uznać, że Lewandowski miał przed sobą jedynie bramkarza.
Do piłki podszedł Semir Stilić, strzelił jak na siebie słabo, bo piłka nie ominęła muru. Mur postanowił jednak nie utrudniać mu zadania. Piłka przeleciała między nogami jednego z obrońców i było 1: 1.
