Tbilisi, czyli piłkarski koszmar sprzed lat

Pachniało komuną

Polacy kończyli tamten mecz w dziesiątkę po tym, jak w drugiej połowie za drugą żółtą kartkę z boiska wyleciał Sławomir Majak, wówczas piłkarz niemieckiej Hansy Rostock. – Jeśli ktoś mówi o Gruzji, od razu mam przed oczyma tamtą „czerwień" – wspomina dziś były piłkarz. – Do momentu straty pierwszej bramki miałem bardzo dobrą okazję sam na sam. Gdybym wówczas strzelił, mecz być może potoczyłby się zupełnie inaczej. Patrząc jednak na jego przebieg, wynik końcowy był dla nas zdecydowanie zbyt okrutny. Naprawdę nie byliśmy wtedy aż tak słabą drużyną.

Dla wielu ówczesnych kadrowiczów mecz w Tbilisi to jednak wspomnienie nie tylko kompromitującego wyniku. – Gruzja była wówczas pod wielkim wpływem Rosji i to widzieliśmy na każdym kroku – dodaje Sławomir Majak. – Najbardziej rzuciły mi się w oczy wielkie pustki na trybunach stadionu, który był komunistycznym molochem i gdzie jedynymi kibicami było... wojsko. Utkwił mi w pamięci szczególnie widok tych uzbrojonych żołnierzy z wielkimi, charakterystycznymi czapami na głowach. Niby był to poważny mecz eliminacyjny do mundialu, ale panowała zdecydowanie dożynkowa atmosfera. Przed meczem prawie w ogóle nie wychodziliśmy z hotelu. Tylko na trening i z powrotem. Wszędzie pachniało mocną komuną, w hotelu warunki były słabe. Pokoje mieliśmy wprawdzie duże, ale niezbyt czyste. Specjalnie nas to jednak nie zaskoczyło. Zabraliśmy ze sobą nawet kucharza, bo poważnie się obawialiśmy, że z tamtejszym jedzeniem może być naprawdę różnie.

Dla Jerzego Brzęczka pierwsze pozasportowe skojarzenie z Tbilisi to niemalże egipskie ciemności. – Jadąc wieczorem z lotniska, mieliśmy wrażenie, że wszędzie naokoło jest ciemno. Światła paliły się tylko w nielicznych miejscach. Przedziwny widok. To były jednak kompletnie inne czasy niż teraz. Jadąc do Tbilisi, mieliśmy pewne obawy, co tam zastaniemy. Na szczęście do żadnego incydentu nie doszło. Gdyby nie wynik, moglibyśmy nawet powiedzieć, że braliśmy udział w fajnej, egzotycznej eskapadzie – opowiada wicemistrz olimpijski z Barcelony.

Gorące tereny ?potrafiły nas sparzyć

Dziś Tbilisi wygląda inaczej i niespodzianek być nie powinno. Ale to nie oznacza, że będzie łatwiej. Polacy w ostatnich latach potrafili już wygrywać na tak trudnym terenie, chociaż często wyszarpując komplet punktów jak w meczach z Kazachstanem (Leo Beenhakker), Azerbejdżanem (Paweł Janas i Leo Beenhakker), ale również boleśnie przegrywać, jak chociażby z Armenią w Erywaniu podczas eliminacji Euro 2008. Gruzja nie jest też rywalem, którego dobrze znamy. Graliśmy z nimi dotychczas zaledwie trzy mecze. Odnieśliśmy w nich dwa zwycięstwa: okazałe 4:1 w 1997 r. oraz skromne 1:0 w 2011 r. w meczu towarzyskim za kadencji Franciszka Smudy. Bramkę zdobył wówczas Jakub Błaszczykowski.

Dlatego Jerzy Brzęczek, wujek Błaszczykowskiego, studzi nieco emocje: – Przestrzegałbym przed dopisywaniem sobie przed meczem kompletu punktów. Reprezentacje krajów z tamtych rejonów świata są nieobliczalne. Temperament, żywiołowa publiczność – trzeba być przygotowanym na wszystko.