Damian Czykier czwarty na świecie. Początek nowej przygody

- Szkoda, że ten początek nie siadł, bo mogłem pobiec 13.15 i miałbym ten brąz - powiedział Czykier i cisnął kolcami o podłogę, ale wiadomo, że osiągnął sukces. - Byłbym legendą, została świetna historia. Bardzo się cieszę, choć szansa na podium była wyjątkowa - oznajmił po chwili.

Polak do tej pory mógł czuć się niespełnionym talentem. Żył marzeniem o wielkich wynikach od lat, ale każdej kolejnej wielkiej imprezie towarzyszył niedosyt. Był na mistrzostwach Europy dwukrotnie czwarty, igrzyska olimpijskie oraz mistrzostwa świata kończył na eliminacjach lub półfinale. Ten rok to przełom. Nie tylko przebił się do elity, jest także rekordzistą Polski - w hali oraz na stadionie.

Pomogły zmiany. Czykier zaczął współpracę z trenerem Mikołajem Justyńskim, jego przygotowaniem motorycznym zajął się Maciej Ryszczuk. Panowie odeszli od „polskiej szkoły”, czyli periodyzacji treningu. Upraszczając: nie pracują już nad kondycją, tylko szlifują technikę oraz szybkość.

Jest synem piłkarza Dariusza i koszykarki Elżbiety Stankiewicz. Żona Aneta uprawia bikini fitness. Studiował na Politechnice Warszawskiej, napisał pracę o logistyce kursowania warszawskiej linii 103. 8 lipca, czyli już po wyjeździe na zgrupowanie, urodziła mu się córka Emilka. - Nie zdążyłem jej zobaczyć „na żywo”. Bardzo je kocham i chciałbym to nadrobić - mówi.

Czykier robi kolejne kroki w sporcie, choć ma już trzydzieści lat. - Rok temu otworzyłem się na pewne sprawy. Ryzyko się opłaciło - zapewnia. - Najbliższy czas będzie należał do Damiana Czykiera. - Wcześniej do medali potrzebowałem cudu. Teraz jestem wytrenowany. To początek nowej przygody.