Najpierw trzeba się wykazać, a potem oczekiwać na wsparcie

Czy sądzi pan, że wreszcie zostanie pierwszym sprinterem, który w Polsce przebiegnie 100 m poniżej 10 sekund?

Asafa Powell: Podczas poprzednich dwóch mityngów w Warszawie było bardzo zimno i mokro, obawiałem się wtedy trochę o swoje nogi. Teraz jest inaczej – to jest mój ostatni start w tym roku. Mogę obiecać, że dam z siebie wszystko, by dobrze zakończyć sezon i pokonać tę granicę właśnie w Szczecinie.

Jak wpływa na pana obecność Usaina Bolta na torze obok? Wydaje się, że bez niego biega pan znacznie lepiej.

To nieprawda. Najlepszy bieg w tym sezonie miałem w Brukseli, właśnie gdy biegłem z Boltem. Czas może nie był rewelacyjny – 9,83, ale biegliśmy pod wiatr 1,8 m na sekundę i przegrałem bardzo niewiele. Najlepszy wynik miałem w Lozannie – 9,72, ale to wcale nie był mój najlepszy bieg.

Zapowiedział pan, że w przyszłym roku ktoś pobiegnie 100 m w 9,5 sekundy.

Miał pan na myśli konkretnego sprintera?

Sądzę, że w 2009 roku ja i Usain Bolt będziemy w bardzo dobrej formie i może któryś z nas osiągnie taki wynik. Nie wykluczam jednak, że może zjawić się ktoś trzeci, kto ustanowi nowy rekord świata. Przecież rok temu nikt nie słyszał o Bolcie.

Czy 9,5 sekundy to dla pana granica możliwości człowieka na 100 metrów?

To przede wszystkim granica dla mnie. Kiedyś myślałem, że nie jestem w stanie pobiec tak szybko, że 9,7 to koniec moich możliwości, ale dziś sądzę, że mogę trochę przesunąć ten wynik. Co będzie dalej, trudno powiedzieć.

Czy w Pekinie bardziej pana zaskoczyły zwycięstwa Bolta, czy słabsza forma Tysona Gaya?

Odpowiedź jest prosta – Bolt sprawił największą niespodziankę nie tylko w lekkiej atletyce, ale w całych igrzyskach. Wiedzieliśmy, że Gay był wcześniej kontuzjowany, jego porażka była przewidywalna.