Złoto dla Mare Dibaba z Etiopii

—korespondencja z Pekinu

Mistrzostwa mają się ku końcowi, co niektórzy wiążą z faktem, że powietrze nad Pekinem zgęstniało i poszarzało, a inni, nieco złośliwie dodają, że się właśnie gospodarzom wyczerpuje.

Jedyna poranna konkurencja niedzieli – kobiecy maraton – odbyła się rzeczywiście pod dość ciężkimi chmurami, z odgłosem burz gdzieś za horyzontem. Monitor jakości powietrza w stolicy Chin używany przez ambasadę amerykańską wskazywał w porze startu (7.30) poziom: „przeciętnie zanieczyszczone", co w praktyce oznacza, że „wyjątkowo wrażliwe osoby mogą doświadczyć kłopotów oddechowych".

Afrykańskie biegaczki długodystansowe zwykle wyjątkowo wrażliwe nie są. Azjatyckie też nie, więc widok grupy najszybszych w połowie konkurencji nie dziwił: Kenijki, Etiopki, Japonki, Koreanka. Dwie-trzy Europejki jeszcze się jakoś trzymały czoła biegu, ale gdyby przeczytały w kolejnym komunikacie ambasady USA, że powietrze z „przeciętnego" stało się „niezdrowe dla osób wrażliwych", pewnie szybciej przestałyby walczyć z bardziej przystosowanymi do tych szczególnych okoliczności rywalkami.

Na półmetku tempo jeszcze nadawała Azja, konkretnie, prowadziła Japonka Risa Shigetomo przed Koreanką Hye-Song Kim, ale im bliżej mety, tym wyżej była Afryka. Patrzono zwłaszcza z uwagą na Ednę Ngeringwony Kiplagat, mistrzynię świata z Daegu (2011) i Moskwy (2103), trzeci tytuł, to byłoby coś.

Na 7 km przed metą prowadziła już tylko afrykańska szóstka: trzy Kenijki, dwie Etiopki oraz czwarta Kenijka Eunice Jepkirui Kirwa w barwach Bahrajnu. Na stadion wbiegła trójka, Kiplagat w niej nie było. Była Mare Dibaba, 1,51 m wzrostu, 38 kg wagi, która w pełni kontrolując wydarzenia wygrała zgrabnie sprint na ostatniej prostej przed Helah Kiprop i Kirwą. Edna Kiplagat zajęła piąte miejsce.

Nowa mistrzyni ma już trochę sukcesów za sobą, także efektowny rekord życiowy w maratonie 2:19.52 z 2012 roku (ustanowiony w Dubaju) i powtórzony w tym roku w styczniu w Chinach, dokładnie w mieście Xiamen. Ma też na koncie zwycięstwo w maratonie w Chicago w 2014 roku, ale to ogłoszono dopiero w styczniu 2015 roku, pod dopingowej dyskwalifikacji pierwszej na mecie Rity Jeptoo.

Z panią Mare wiąże się też interesujący transfer do Azerbejdżanu w 2009 roku. Biegała w barwach tego kraju od 2009 roku pod nazwiskiem Mare Ibrahimowa. Gdy jednak wydało się, że zgłoszono ją na mistrzostwa Europy juniorów z paszportem, w którym odmłodzono ją o 2 lata, wróciła pędem do ojczyzny, do nazwiska Dibaba i właściwego wieku (obecnie 26 lat).

Transfery międzynarodowe w biegach długich rzecz znana, ale chyba pierwszy raz na podium mistrzostw świata stanęły dwie osoby reprezentujące cztery kraje.

Po emocjach maratonu i wskazań monitoringu powietrza w Pekinie ostatnia sesja mistrzostw zamknie się w sześciu konkurencjach na stadionie. Zostały jeszcze: skok wzwyż i bieg na 1500 m mężczyzn, rzut oszczepem i bieg na 5000 m kobiet oraz dwie finałowe sztafety 4x400 m. Wszystko bez Polek i Polaków.

Do tego, rzecz jasna dekoracje (Usai Bolt raz jeszcze, tym razem z drużyną), hymny i uroczystość zakończenia imprezy. Lamine Diack, ustępujący szef IAAF, wygłosi ostatnie przemówienie.