Doležal: Osiągnięć Stocha i Małysza nie da się porównać

Kamil Stoch jest w olimpijskiej formie?

Wygrywał ostatnie konkursy różnicą 12 oraz 20 pkt, więc czego chcieć więcej? Wiemy, że kiedy Kamil łapie na skoczni luz i zamyka się w swojej „bańce", to trudno go zatrzymać. Już po konkursie w Innsbrucku wierzyliśmy, że pierwszy będzie jeden z naszych zawodników. Kamil miał przewagę nad Dawidem Kubackim, więc to on zaczynał rywalizację w Bischofschofen jako faworyt. Skok w pierwszej serii był kropką nad „i", dyskusje się skończyły.

Co zrobiliście ze Stochem przed konkursem w Oberstdorfie?

On tak naprawdę zawsze zaczynał sezon dopiero w Engelbergu, podobnie było tym razem. Tamte konkursy pokazały, że się ustabilizował. Zobaczyliśmy, jak wraca Kamil, którego znamy. Nastawił się mentalnie na Turniej Czterech Skoczni, dobrze do niego przygotował. Po powrocie ze świąt było widać, że jest rozluźniony i chce się bawić skokami. Dokonaliśmy też drobnej zmiany w pozycji dojazdowej. Mowa o detalu, trudno to w przystępny sposób wytłumaczyć.

Stoch jest dziś lepszym skoczkiem niż trzy lata temu, kiedy został mistrzem olimpijskim w Pjongczangu?

Skoki narciarskie cały czas idą do przodu. Mamy coraz krótsze rozbiegi, coraz niższe prędkości. W ciągu kilku lat zmieniły się materiały oraz szablony kombinezonów, inne są zapięcia, wkładki w butach... Trwa walka technologiczna. To proces, który zaczął się już w momencie usztywnienia regulaminów: wprowadzenia pomiaru kroku w kombinezonie czy długości buta. Wszystkie te zmiany sprawiają, że nie da się porównać dzisiejszego Kamila do tego sprzed dwóch–trzech lat.

A tym bardziej Stocha i Adama Małysza?

Każdy z nich zrobił swoje, obaj są legendami. Ich osiągnięć nie da się porównać. Kamil zdobył więcej trofeów, ale Adam był najważniejszym zawodnikiem w dziejach polskich skoków.

Stoch w maju skończy 34 lata, ale teraz sportowe życie trwa coraz dłużej. Rekordy Mattiego Nykänena są do pobicia?

Fin wygrywał wszystko, ale rywalizował w innych czasach, kiedy w skokach nie było takiego profesjonalizmu. Moim zdaniem Stoch to najlepszy zawodnik w dziejach naszej dyscypliny. Nikomu nie udało się utrzymywać tak wysokiego poziomu przez tyle lat.

A w dodatku ciągle jest nienasycony. Skąd bierze paliwo?

Trudno powiedzieć, chyba z głowy. Sportowiec musi ufać trenerom, mieć ułożoną sytuację w domu i czuć motywację, aby wszystko działało. Kamil sam przyznaje, że ciągle mu się chce.

Kiedyś mówiło się, że Stoch jest w powietrzu nienaganny jak Kazuyoshi Funaki. Czy dziś jego styl można porównać do jakiegoś skoczka z przeszłości?

Każdy zawodnik jest oryginalny. Moim zdaniem dziś raczej trzeba porównywać innych do Kamila.

Złoty Orzeł, Złoty Bażant, a do tego pępkowe u Dawida Kubackiego i Klemensa Murańki. Mieliście okazję poświętować?

Trochę poświętowaliśmy, bo wiadomo – trzeba. Odnieśliśmy wielki sukces. Sam nie siedziałem jednak do późna, bo kiedy z człowieka wreszcie zeszły emocje, trzeba było wszystko odespać. Teraz przed nami kolejne konkursy. Jesteśmy doświadczeni i idziemy dalej naszym normalnym systemem pracy.

Kto wpadł na to, żeby przed sezonem powiększyć pierwszą reprezentację?

Rozmawialiśmy o tym rok temu podczas konkursu lotów w Kulm z Adamem Małyszem i Haraldem Pernitschem (austriacki naukowiec współpracujący od dawna z reprezentacją Polski – przyp. red.). Tylko trzech naszych skoczków rywalizowało wówczas na najwyższym poziomie, reszta nie punktowała. Musieliśmy coś z tym zrobić. Nie było łatwo, trzeba było wszystko zorganizować. Uczyliśmy się siebie nawzajem, ale szybko poszło. Dziś nasza współpraca wygląda super.

Małysz jest dobrym duchem tej kadry?

Odpowiada za komunikację między zespołem i Polskim Związkiem Narciarskim, ale nie tylko. Ma kontakty oraz doświadczenie. Pracuje z kadrą od lat, a dla nas istotne jest to, że mamy go na miejscu i pomaga zawsze, jeśli czegoś potrzebujemy. Adam to na pewno jedna z najważniejszych postaci skoków. Obecność takiego człowieka w drużynie budzi respekt.

Stefan Horngacher złożył już wam gratulacje?

Oczywiście, że tak. Najpierw przyszedł do nas na górze, w gnieździe trenerskim, a później gratulował jeszcze raz, na dole. Mamy dobry kontrakt, często rozmawiamy i dużo się śmiejemy. Na pewno nie ma między nami żadnych żartobliwych prowokacji, od tego jest w kadrze Grzesiek Sobczyk.

Czego nauczył się pan od Horngachera?

Cierpliwości. Współpraca ze Stefanem zmieniła też moje spojrzenie na technikę skoku, bo wiadomo, że każdy trener widzi to trochę inaczej. Jedni przywiązują większą wagę do pozycji na rozbiegu, inni przyglądają się wyjściu z progu, a jeszcze inni kładą nacisk na płaskie prowadzenie nart w locie.

Co według pana jest najważniejsze?

Pozycja najazdowa. Jeśli zawodnik źle wystartuje, to później może już tylko próbować ratować sytuację.

Dzwonią już do pana z innych reprezentacji?

Nie, jest cisza. Moja umowa z Polskim Związkiem Narciarskim obowiązuje aż do przyszłorocznych igrzysk olimpijskich. Dziś nawet nie chciałbym podejmować z nikim negocjacji. Musimy się koncentrować na kolejnych wyzwaniach.

Mówił pan o wyścigu technologicznym. Szykujecie jakieś nowinki, którymi podczas tegorocznych mistrzostw świata zaskoczycie rywali?

Wiadomo, że przed dużymi imprezami zawsze trzeba mieć jakąś rezerwę...

Kamil Stoch może zdobyć w tym sezonie Puchar Świata?

Straty w klasyfikacji generalnej wciąż są duże, ale jest szansa, że Kamil włączy się do walki o Puchar Świata. Przed nami jeszcze dużo konkursów, więc dlaczego nie?