Wojna domowa u mistrzów świata. Wyścigowa potęga Red Bulla trzęsie się w posadach

Po różnych stronach barykady stoją szef zespołu Christian Horner oraz lider ekipy, mistrz świata Max Verstappen, a także wspierana przez kierowcę szara eminencja ekipy Red Bull Racing, wyścigowy doradca całego koncernu Helmut Marko.

Ich zwierzchnicy, czyli władze firmy, zdają się być podzieleni, jeśli chodzi o wsparcie obu stron konfliktu. Reprezentujący ich dyrektor zarządzający Oliver Mintzlaff jest człowiekiem spoza świata wyścigów, ten były biegacz długodystansowy specjalizował się dotąd w piłce nożnej. Może mu to utrudnić prawidłowe odczytanie priorytetów w sporach pomiędzy kluczowymi postaciami zespołu wyścigowego.

Dobrze nasmarowany mechanizm, który w obecnej epoce technologicznej bezwzględnie rządzi w Formule 1 i śrubuje kolejne rekordy – z Verstappenem, który praktycznie nie schodzi z najwyższego stopnia podium – zatarł się po śmierci twórcy biznesowego imperium Red Bulla Dietricha Mateschitza, który zmarł w październiku 2022 roku.

Wpływowy Austriak wraz ze wspólnikiem z Tajlandi Chaleą Yoovidhyą rozkręcił słynny od lat na cały świat biznes: sprzedaż ich gazowanego napoju o smaku landrynek przynosi fortunę firmie, a część pieniędzy jest – z powodzeniem – inwestowana w zespół Formuły 1. Teraz na czele całej firmy stoją synowie nieżyjących już założycieli – Mark Mateschitz i Chalerm Yoovidhya, a ich strategię ma realizować wspomniany Mintzlaff.

Przyszłość Red Bull Racing

Przyszłość wyścigowego hegemona, czyli Red Bull Racing, zależy teraz od ich decyzji, opartych przede wszystkim na wyczuciu. Mateschitz senior, człowiek pełny pasji do wyścigów, wykazywał się roztropnym podejściem – potrafił wyszukiwać odpowiednich ludzi, powierzać im zadania zgodne z ich kompetencjami, a następnie nie wtrącał się do ich działań, dbając jedynie (lub aż) o odpowiednie finansowanie.

Jego prawą ręką, człowiekiem odpowiedzialnym za wyścigową działalność firmy Red Bull, był przyjaciel z dawnych lat, były kierowca wyścigowy i zwycięzca 24h Le Mans Helmut Marko. Oficjalnie szefem zespołu jest Christian Horner, ale nikt w padoku F1 nie ma wątpliwości, kto trzyma w ręku prawdziwą władzę. Być może dlatego po śmierci Mateschitza pojawiły się pogłoski, iż pozbawiony wsparcia swojego patrona Marko straci miejsce i wpływy w strukturze Red Bulla – gdy teraz pojawia się wątek o potencjalnym wyłączeniu zespołu wyścigowego z całej firmy i powierzenie jego sterów Hornerowi, to linia podziału w tym konflikcie robi się całkiem wyrazista.

Nie ulega wątpliwości, że ambitny Horner chciałby mieć większą swobodę w zarządzaniu i podejmowaniu decyzji – kiedy zerka do garażu obok, gdzie w Mercedesie szef ekipy Toto Wolff jest jednocześnie dyrektorem generalnym, udziałowcem (posiada 1/3 akcji zespołu) i członkiem zarządu, to musi zdawać sobie sprawę z tego, że jego możliwości w Red Bull Racing są bardziej ograniczone.

Kłopoty Christiana Hornera

Marko wytrzymał jednak jesienne napięcia, a zimą na celowniku znalazł się Horner. Holenderskie media ujawniły, że jedna z pracownic zespołu złożyła skargę na jego zachowanie – oficjalna wersja, co zrozumiałe, nie przedostała się do opinii publicznej, ale z różnych przecieków wynikało, że mogło chodzić o niewłaściwe zachowania na tle seksualnym, z wykorzystaniem zależności służbowych. Firma Red Bull poprzestawała na lakonicznych oświadczeniach, a wszczęte przez nią dochodzenie, poprowadzone przez doświadczonego prawnika z zewnątrz, poskutkowało oddaleniem skargi i oczyszczeniem Hornera z zarzutów.

Tuż po tym dziennikarze, szefowie zespołów i przedstawiciele władz F1 otrzymali od anonimowego nadawcy domniemane dowody w sprawie – zrzuty ekranów i zdjęcia z komunikatora dokumentujące rzekome kontakty Hornera z podwładną. Kobieta została następnie zawieszona w obowiązkach, a po paru tygodniach złożyła apelację od rozstrzygnięcia oczyszczającego jej szefa z zarzutów.