Jego wyróżnikiem i główną atrakcją są wkomponowane w trasę odcinki kostki brukowej, specjalnie utrzymywane na potrzeby kolarskiej rywalizacji. Zajmuje się tym powołane w tym celu i współpracujące z samorządami lokalnymi towarzystwo "Amis de Paris – Roubaix".
Pierwsze rowerowe ściganie na tej trasie zorganizowano w 1896 roku. Dwóch tekstylnych przemysłowców z Roubaix, Maurice Pérez i Théodore Vienne, wymyśliło wyścig kolarski, który łączyłby stolicę Francji z ich miastem. W zamyśle twórców miała to być impreza przygotowująca zawodników do odbywającego się cztery tygodnie później wyścigu Bordeaux – Paryż rozgrywanego od 1892 roku.
W niedzielę 19 kwietnia 1896 roku wypadała Wielkanoc. Do wyścigu zgłosiła się setka żądnych przygód mężczyzn zwabionych premią tysiąca franków (w tamtych czasach równowartość siedmiomiesięcznych zarobków górnika) obiecaną zwycięzcy, ale tylko 51, punktualnie o 5.20, stanęło na starcie na skraju Lasku Bulońskiego. Wśród wycofanych był m.in. Henri Desgrange, przyszły twórca Tour de France.
Tamten wyścig wygrał Josef Fischer, mieszkający we Francji kolarz narodowości niemieckiej. Odjechał rywalom w okolicach Doullens i uzyskał znaczącą przewagę, mimo że po drodze został poturbowany przez... spłoszonego konia, a potem musiał czekać, aż przemaszeruje przez drogę... stado krów. O 14.40 przy wiwatach publiczności zwycięzca pojawił się na kolarskim torze w Roubaix i przejechał po nim regulaminowych sześć rund. Zwycięzca z 1919 roku Henri Pellisier potrzebował 12 godzin i 15 minut na pokonanie trasy wiodącej drogami zdewastowanymi przez I wojnę światową. To wtedy towarzyszący wyścigowi dziennikarze nazwali go „Piekłem Północy”. Przed rokiem najszybszy w Roubaix Tom Boonen uzyskał czas 6 godzin 15 minut i 53 sekundy.
W tym roku na 259-kilometrowej trasie między Compiegne pod Paryżem a welodromem w Roubaix jest 27 sektorów bruku, o łącznej długości 52,9 km. Zaczynają się po przejechaniu przez kolarzy 98 kilometrów. Dwa najdłuższe mają po 3700 m (w okolicy Quiévy na 107. km i w Wandignies na 176,5 km.), najkrótszy – tylko 200 m (Templeuve, l'Epinette na 225. km).
