Prawdziwe życie na Euro 2008 toczy się w centrach miast, gdzie zorganizowano specjalne strefy dla kibiców zwane fanzonami. To tutaj zbiera się wielotysięczny tłum, który zajmuje się wszystkim, tylko nie oglądaniem meczów.
Niektórzy bez opamiętania jedzą i piją. Ceny specjalnie wyważone: piwo w Klagenfurcie
– 4 euro plus 2 euro kaucji za kubek, bułka z serdelkiem – 3 euro, ciepły posiłek – od 7 do 10 euro. W Wiedniu wszystko droższe o jakieś 50 centów, ale za to darmowe toalety (w Klagenfurcie płatne), czyli na jedno wychodzi.
Jak już się najemy, to możemy oddać się zabawie: mamy energicznych didżejów, którzy raczą ludzi dźwiękiem zepsutej młockarni. Kiedyś rezydowali tu klasycy wiedeńscy – Haydn, Mozart i Beethoven, dzisiaj w knajpach i na placach słychać austro-niemieckie disco polo z elementami jodłowania.
Gdy się wchodzi do fanzony, widać wszystko, tylko nie rzeczy związane z futbolem: logo sponsorów, co radośniejsze twarze ludzi z różnych krajów złączonych w braterskich uściskach. Do aktów agresji w zasadzie nie dochodzi, bo niby na jakim tle miałoby dochodzić: wszyscy jesteśmy jedną wielką futbolową rodziną pod matczyną opieką Tyskiego, Continentala, Mastercard i McDonald’s. Czy ktoś widział, by w McDonaldzie dochodziło do awantur?