Za drogi, za stary, niepoważny

Klatka, nawet jeśli jest złota, pozostaje klatką. Arszawin w Sankt Petersburgu zarabia miliony euro, klub toleruje wszystkie jego ekstrawagancje, kibice noszą go na rękach. Brakuje mu tylko jednego - poczucia, że to on decyduje o sobie samym. To się szybko nie zmieni. Sposobem na ucieczkę z klatki nad Newą miała być Liga Mistrzów, ale wszystko wskazuje na to, że i ta droga jest już zablokowana. Zenit właśnie przegrał drugi mecz w rundzie grupowej.

Z wielkim Realem Madryt, po pięknej walce, ale przegrał. Jest na ostatnim miejscu w grupie, awans do drugiej rundy ucieka. To cios dla klubu, który zdobył kilka miesięcy temu Puchar UEFA, a potem Superpuchar Europy. Wszystko za pieniądze Gazpromu, który przez ostatnie trzy lata zainwestował w klub ponad 350 mln dolarów. Okazuje się, że nawet w futbolu nie wszystko da się kupić. Arszawin też już o tym wie.

[srodtytul] Ten niedobry rynek [/srodtytul]

W szkole rozumiał tylko matematykę, może dlatego widzi na boisku tyle możliwości rozegrania piłki. Inne przedmioty sprawiały mu problem. Po mistrzostwach Europy, w których zagrał tylko w trzech meczach, w tym dwóch dobrze, świetnie szło mu liczenie kolejnych ofert z zachodnich klubów. Niestety, źle przewidział wynik. - Nie rozumiem zasad rynku. Na turnieju odbierałem telefon z propozycją co dziesięć minut. Mogłem grać, gdzie tylko chciałem. Teraz nie dzwoni już nikt - opowiada.

Namówić Arszawina na wypowiedź jest trudno. Rosyjscy dziennikarze na mistrzostwach Europy nawet nie próbowali. Piłkarz ma swój sposób na unikanie prasy. Wychodzi z szatni jedząc jabłko. Po usłyszeniu pytania, odpowiada z pełną buzią: - Przecież widzicie, że teraz nie mogę, nawet jak bym chciał - ledwo da się go zrozumieć.

Nauczył się tego w zacnym gronie. Kiedy w Zenicie Sankt Petersburg grał jeszcze Aleksander Kierżakow i Władimir Bystrow, przez długi czas nie odzywali się nawet do kolegów z drużyny. Chodzili po nocnych klubach, grać czasem im się chciało, a czasem nie. I tak byli najlepsi. Jeśli ktoś nie zna dobrze rosyjskiego i poszuka w słowniku znaczenia słów, jakimi opisywało się wtedy Arszawina, może trafić tylko na wariacje wokół słowa "zepsuty". Jest ich wiele: rozpuszczony, zmanierowany, wysnobowany, zarozumiały.

[srodtytul] Powrót nad ranem[/srodtytul]

Rosyjscy kibice widzieli w nim gwiazdę już sześć lat temu. Od 2002 Rosji nie udało się jednak zakwalifikować ani do mistrzostw świata, ani mistrzostw Europy, a jej liga ciągle traktowana jest z przymrużeniem oka. Arszawin w Zenicie coraz więcej znaczył i coraz więcej zarabiał, ale mało kto poza Rosją o tym wiedział.

To się zmieniło dzięki dwóm holenderskim trenerom. Dick Advocaat został zatrudniony w Sankt Petersburgu, Guus Hiddinik - w reprezentacji. Obaj dostali to samo zadanie: nie tylko poprowadzić drużyny do sukcesów, ale też wprowadzić nowy system pracy, zmienić mentalność. Szło opornie. W 2006 roku przed meczem Zenit - Spartak Moskwa, decydującym o mistrzostwie, Advocaat przyłapał trzech piłkarzy swojego klubu gdy wracali nad ranem do hotelu. Był wśród nich Arszawin. Nie mógł zrozumieć, że za coś takiego spotka go kara i zostanie przesunięty do rezerw. Pogniewał się na trenera i przez niemal rok udawał, że zapomniał jak się gra w piłkę.

W eliminacjach do Euro 2008 też bywało różnie. W turnieju w Austrii i Szwajcarii Arszawin zagrał dopiero w trzecim spotkaniu grupowym, ze Szwecją. Wcześniej był zdyskwalifikowany - za głupotę, bo trudno inaczej nazwać czerwoną kartkę w ostatnim meczu kwalifikacji, nie przeciwko Anglii czy Chorwacji, ale Andorze.

[srodtytul] Telefon z Barcelony [/srodtytul]