Pęknięty kręgosłup

Glik jest kimś takim jak Jerzy Gorgoń, którego po meczu na Wembley Anglicy nazwali Wielką Białą Górą. Było w tym trochę złośliwości, nawiązującej do tempa przemieszczania się Gorgonia po boisku. Ale on wyznawał starą zasadę doświadczonych piłkarzy, że lepiej mądrze stać, niż głupio biegać. Stał i czekał. Nie tylko wygrywał pojedynki na ziemi i w powietrzu, ale też swoją posturą i brakiem szacunku nawet dla najbardziej znanych napastników wzbudzał wśród nich strach. Oni dobrze wiedzieli, że przedostanie się pod bramkę Górnika lub reprezentacji środkiem nie tylko jest skazane na niepowodzenie, ale też niesie ryzyko utraty zdrowia.

Gorgoń zazwyczaj trafiał w piłkę, ale zdarzało mu się chybić i wtedy trafiał w nogę.

Słynna odpowiedź Kazimierza Górskiego na pytanie dziennikarza, dlaczego nie wystawia na obronę zawodnika O. brzmiała: wolę pijanego Gorgonia niż trzeźwego O. Nie o to chodziło, że Gorgoń pił, a O. nie, bo jedno i drugie to nieprawda. Raczej o pozycję w drużynie i strach przeciwników.

Parę z Gorgoniem tworzył Mirosław Bulzacki, stoper nieefektowny, ale taki, który trzykrotnie w meczach Polska – Holandia nie dał Johanowi Cruyffowi dobrze kopnąć piłki. A mimo to Górski postanowił, że partnerem Gorgonia na mundialu w Niemczech będzie 20-letni debiutant Władysław Żmuda. To był początek jego wielkiej kariery. Nieszczęście jednych bywa szansą dla innych. Marcin Kamiński i Jan Bednarek czekają.