Reprezentacja Polski po Lidze Narodów. Plac budowy na ugorze

Probierz jest selekcjonerem od września 2023 roku i wciąż buduje. To w Polsce tradycja. Każdy kolejny selekcjoner przecież buduje: na eliminacje mistrzostw świata, eliminacje mistrzostw Europy, a kiedyś na igrzyska. I tak w kółko, bo nie ma nic trwałego. Wszystko można remontować lub poddawać liftingowi.

Wszyscy to robili i robią, bo żaden niczego nie zbudował. Paulo Sousa traktował pracę przez pryzmat zer w kontrakcie, Fernando Santos nie miał poczucia, że ktoś z Polskiego Związku Piłki Nożnej (PZPN) go wspiera, a Czesław Michniewicz nie był trenerem zdolnym do stworzenia czegokolwiek poza własnym mitem. Ale niezależnie od umiejętności lub ich braku każdy miał ten sam problem, czyli jak stworzyć dobrą reprezentację z przeciętnych piłkarzy.

Czytaj więcej

Piłka nożna

Fernando Santos zwolniony. Nowym selekcjonerem powinien zostać Polak

Fernando Santos był selekcjonerem reprezentacji Polski przez osiem miesięcy i zostawia po sobie s...

Obecny selekcjoner nie jest wyjątkiem, bo w polskiej piłce nic nie zmienia się od lat. Nie ma chociażby dziś w kadrze ani jednego zawodnika z polskiego klubu, ale przecież prawie wszyscy uczyli się futbolu na poziomie Ekstraklasy.

Czytaj więcej

Piłka nożna

Chorwacja - Polska 1:0. Lekcja piłki dla drużyny w budowie

Polacy przegrali w Lidze Narodów z Chorwatami 0:1, bo przez większość meczu wyglądali na boisku j...

Jeśli wynieśli odpowiednie nauki z domu i szanowali pracę, to osiągnęli szczyty, a jeśli wzorców nie nabyli, a do tego przesiąkli cwaniactwem ligowym, zadufani w sobie ginęli. Wielu wyjeżdżało z poczuciem wyższości i doznawało szoku. To nie przypadek, że wyróżniający się w reprezentacji Nicola Zalewski nie zna smaku Ekstraklasy. Był szkolony inaczej i myśli innymi kategoriami. Podobnie jak Piotr Zieliński, Wojciech Szczęsny czy Grzegorz Krychowiak. Wszyscy mają gen piłkarza zawodowego.

Reprezentacja Polski. Dlaczego niektóre decyzje Michała Probierza nie współgrają z możliwościami piłkarzy

Reprezentacja od momentu, kiedy Probierz został jej trenerem, rozegrała 13 meczów. Wygrała siedem, przegrała trzy, ale pozostaje pytanie, ile z nich zapamiętaliśmy z powodu dobrej gry przeciwko wymagającemu przeciwnikowi. Raczej nie te wrześniowe ze Szkocją (3:2) i Chorwacją (0:1).

Mimo że żadnego z trzech najważniejszych spotkań roku – podczas Euro 2024 – Polacy nie wygrali i nie pozostawili po sobie dobrego wrażenia, trener powołał prawie wszystkich, którzy znaleźli się w kadrze na tamten turniej. Jedynie Wojciech Szczęsny oraz Kamil Grosicki zrezygnowali. Nie wiadomo, dlaczego miejsce w składzie stracił Taras Romanczuk. Doszli tylko Jakub Kamiński, który już grał w kadrze wcześniej, oraz jedyny nowy zawodnik, czyli Mateusz Bogusz.

Lepszych ze świecą szukać, a Probierz jest przekonany, że z tych, którzy są, stworzy lepszą drużynę. Wiara trenera jest bezcenna, a kiedy zaraża nią zawodników, pójdą za nim w ogień. To chwalebne i tak powinno być. Tyle że niektóre decyzje selekcjonera nie współgrają z możliwościami.

Jego deklaracje o woli gry ofensywnej są godne pochwały, bo przeczą zasadom „polskiej szkoły”, opartej na grze z kontrataku, co nie wymaga wszechstronnego wyszkolenia, a u kibiców powoduje ból głowy i zębów. Probierz wyciągnął wnioski z tego, co robił Michniewicz, który nie tylko próbował sprowadzić grę drużyny do własnej połowy, ale też łatwo przychodziło mu zrażanie do siebie wszystkich, z wyjątkiem jego klakierów.